003.

Lucy pov.
De week was maar sloom voorbij gegaan. De hele tijd was ik zenuwachtig voor de les op volgende week donderdag. Ik was niet de enige, Olivia, Sarah en Nicole bleven er ook maar over doorpraten. Morgen is het al zover, nu moet ik me eerst gaan voorbereiden voor de les die ik de kleintjes vandaag moet geven. Ik doe het als bijbaantje waardoor ik niet in een supermarkt of zoiets dergelijks hoef te werken en toch nog geld verdien. En dan ook nog eens met wat ik het allerliefste doe. Ik kan me moeilijk concentreren op het nieuwe stukje dans dat ik erbij had verzonnen. Als ik het die meisjes niet goed leer doen ze het straks ook niet goed met de komende voorstelling. Grrr, ik moet me focussen.
Uiteindelijk na een uur heb ik dan toch het nieuwe stukje choreo bedacht die al past bij de oude dans, op de muziek en als belangrijkste niet te moeilijk. Net op tijd, want over 5 minuutjes komen de eerste meisjes al. Van die laatste paar minuten alleen in de danszaal maak ik gebruik om de choreografie van mijn eigen groep waarin ik dans nog een keer te oefenen.
Als ik net klaar ben hoor ik geklap achter me. Ik draai me om en zie Chelsey en Kira al in de zaal staan. ‘Goedzo juf!’ Awhhh how adorable zijn ze toch die meiden. Na een minuut of 5 zijn alle meisjes er. ‘Oke meisjes, we beginnen met de warming up.’ Na een korte warming up ga ik verder met het uitleggen van de nieuwe danspasjes. Sommige hebben er moeite mee en draaien bij de draai naar links in plaats van rechts. Dan help ik ze er even mee. Na anderhalf uur gedanst te hebben gaan alle meisjes weer naar huis en kan ik gelukkig ook gaan. Niet dat ik het niet leuk vind hoor het les geven, maar ik ben er gewoon niet helemaal bij met mijn hoofd. Ik besluit vandaag naar huis te lopen, aangezien dat maar vijf minuutjes langer duurt dan de bus en ik toch tijd zat heb. Thuis eten we vieze groentes en de gesprekken tussen mijn moeder en mijn zusje gaan, zoals gewoonlijk, nergens over. Na het eten ga ik eerst even mijn huiswerk maken en daarna oefen ik de choreografie nog even voor morgen. Al is het waarschijnlijk niet zo dat we op die choreografie worden uitgekozen, maar al is het wel zo wil ik hem goed kennen. Ik besluit om vanavond maar vroeg naar bed te gaan zodat ik morgen fit ben. Niet dat het helpt, want door de zenuwen lig ik nog lang wakker en val ik uiteindelijk in een onrustige slaap.
De volgende ochtend pak ik mijn schooltas in en ook al meteen mijn danstas. Ik en Olivia hadden afgesproken meteen na school te gaan zodat we nog even konden oefenen. Ik deed mijn blonde haren in een vlecht en mijn make-up op. Na nog een laatste check in de spiegel ontbeet ik snel en pakte daarna mijn fiets om Olivia op te halen. Ik pakte mijn mobiel eerst nog om haar te smsen. Pop, Are you readyyy? Ik ga nu namelijk fietsen naar jou.xxx nog geen seconde later krijg ik al wat terug. Nope, i’m not. Maar je wacht maar even biatch we hebben tijd zat, haha! Xxxx en zo stond ik dus 3 minuten later in de keuken van Olivia te wachten tot ze klaar was met ontbijten. ‘Jezus eet jij altijd zo sloom?’’Als mensen naar me zitten te kijken wel ja, daar wordt ik nerveus van. Stress niet zo pop, haha.’ Na tien minuten zitten we dan toch op de fiets naar school, al leek het voor mij wel na uren. De schooldag gaat eigenlijk compleet langs me heen. Om half 3 hoor ik eindelijk de verlossende zoemer. Uit, eindelijk. Snel pak ik mijn spullen bij elkaar en loop naar mijn fiets waar ik wacht op Olivia. Ik zie dat ik een smsje heb van mijn moeder. Succes schat, ik geloof in je. Je kan het. Kusjes Mama. Een kleine glimlach siert mijn gezicht. Ik vind het fijn dat mijn moeder me zo steunt met mijn dromen. Na twee minuten komt Olivia ook aangelopen met haar fiets. ‘Oh dear, ik ben nu al nerveus.’ ‘Jaa echt he, het zou toch wat zijn als we beide worden uitgekozen.’ Snel fietsen we naar de dansstudio. We kleden ons om en beginnen te oefenen. Nog ruim een uur voor de les begint….


Reacties?