~001 Sanne
Sanne
Ik word om 6 uur 's ochtends wakker door het geluid van mijn wekker, en het eerste wat ik denk is: Het is 5 oktober, ik ga One Direction ontmoeten! Langzaam stap ik uit bed en kleed me om. Ik stijl mijn haar en doe make-up op. Als ik daarmee klaar ben ga ik naar beneden voor mijn ontbijt. Ik schuif aan tafel bij mijn zus. 'Hoi' mompel ik. 'Hoi' krijg ik als antwoord. Ik begin aan mijn ontbijt en na een paar minuten in stilte te hebben gegeten vertrekt mijn zus naar school. 'Veel plezier vandaag' zegt ze tegen me. 'Ja jij ook op school he!'. 'Dankje' zegt ze nog en daarna is ze weg. Ik eet nog rustig mijn ontbijt op en ruim dan de tafel af. Ik kijk op de klok, het is nog maar 10 over 7, ik hoef pas over 20 minuten te vertrekken naar Robin haar huis, wat kan ik in die 20 minuten nog eens doen? Ik besluit mijn haar nog maar een keer te stijlen zodat het niet weer gaat krullen. Als ik daar ook weer klaar mee ben roept mijn moeder me. 'Sanne kom eens even!' hoor ik haar roepen. 'Wat is er?' vraag ik. 'Ik wil dat je in Amsterdam goed oppast, je tas goed bij je houd, altijd dicht houden en zorgen dat de rits aan de voorkant zit!' 'Ja ja is goed'. 'Ja Sanne ik meen het, goed bij elkaar blijven, zorgen dat je tas dicht is en dat je niks verliest!' 'Ja mam is goed' antwoord ik nog en daarna loop ik weg. Ik kijk nog even in mijn tas of ik al mijn spullen erin heb zitten. Als ik zie dat ik alles heb doe ik rustig mijn schoenen aan en tweet ik nog wat. Daarna doe ik ook mijn jas aan, doe nog wat spullen in mijn tas en dan kan ik eindelijk naar Robin toe. Ik schreeuw nog even 'DOEI' naar mijn moeder, waarop ze 'DOEI VEEL PLEZIER EN UITKIJKEN HE?' antwoord. Ik stap mijn huis uit en trek de deur achter mij dicht. Ik wandel op een rustig tempo naar Robin haar huis, maar als ik voorbij mijn vader zijn huis loop zie ik dat hij net naar zijn werk vertrekt. SHIT hij mag me niet zien want hij weet niet dat ik naar Amsterdam ga, denk ik bij mezelf. Maar het is al te laat. 'Sanne! Waarom loop jij nou weer naar de bushalte?' vraagt hij. 'Gewoon' antwoord ik. 'Moet je anders meerijden?'. 'Ja is goed maar je moet me wel bij Robin afzetten!'. 'Waarom dat dan weer?' 'Ja gewoon.' Gelukkig gaat mijn vader er verder niet op in en rijdt hij naar Robin haar huis. Als we daar zijn zeg ik nog doei tegen mijn vader en stap ik de auto uit. Ik ping Robin dat ik voor haar deur sta, en terwijl ik sta te wachten denk ik bij mezelf: Dit wordt een geweldige dag!
Reageer (6)
En jij zegt dt je niet kan schrijven? dit is fantastsich Sanne ! <333
1 decennium geleden