Hoofdstuk 6

Zo snel als ik kan ren ik het plein op. Ik hoor een gil en sta onmiddelijk stil. Snel kijk ik om me heen. Waar kwam die gil vandaan ?Bedenk ik me angstig en ren het plein op. Daar aan de rand van het plein zit een vrouw met haar handen om een meisje geklemt. "Help ,iemand. Help dan toch."schreeuwt ze maar de meeste mensen lijken haar geen eens te zien. Snel ren ik er heen.
"Wat is er gebeurd ?"vraag ik en bekijk het meisje. Het meisje haar jurk heeft een rode vlek erop en er is een grote scheur ingemaakt ,waarschijnlijk met een zwaard. De vrouw haalt haar schouders op "Geen idee. Ik hoorde een gil en toen ik me omkeek zag ik haar zo liggen."zegt de vrouw geschrokken. Snel scheur ik een stuk van mijn jurk af en probeer het bloedde te stoppen. Tranen rollen over mijn wang en plots afgezien van de paniek ging er een ander gevoel door mijn lichaam. Het is niet te plaatsen en plots voel ik een pijnscheut door mijn lichaam heen. Het lijkt wel alsof er een zwaard dichtbij mijn hart in mijn lichaam is gestoken. Schokkerig haal ik adem en de hele wereld begint te draaien. Het gevoel werd duidelijk en niet meer te negeren. Pijn. Overal door mijn lichaam verspreide het gevoel zich.
"Gaat het wel goed ?"vroeg de vrouw en ik kijk haar aan. Ik wou nee zeggen ,maar het lukte me niet mijn mond te openen. Ik knik dus snel en kijk vlug naar het meisje.
"Is er een dokter in de buurt ?"vroeg ik snel ,want elke seconde telt.
"Ik denk dat daar verder op een dokter is."zegt ze snel en rent weg. Ik scheur nog een stukje van mijn jurk af en probeer de wond te laten stoppen met bloedde. Plots een stem fluistert mijn naam. Ik kijk verrast om me heen ,maar de mensen lopen verder en niemand lijkt aandacht aan me te schenken.
"Vitea ,jij weet wat je moet doen. Luister naar mij ,jij kan het veranderen."zegt de stem en mijn blik wordt naar het meisje getrokken. Ze ligt schrokkachtig adem te halen en ik weet dat er nu iets moet gebeuren wil ze overleven. Ik adem diep in en voel een vlaag adrealine door mijn lichaam heen suisen. Voorzichtig leg ik mijn handen om de wond heen en luister aandachtig naar het kloppen van haar hart dat langzaam zachter wordt en verdwijnt. Een traan rolt over mijn wang.
"Hou vol. Het komt goed. Hou vol."fluister ik snikkend.
"Ik zag het."mompelt het meisje en ik kijk op.
"Wat zei je daar net ?"vraag ik voorzichtig.
"Ik zag het. Ik wist dat dit ging gebeuren."mompelt ze bijna onverstaanbaar.
"Ik zag het in een droom. Een man zou me dood steken."
"Maar waarom ben je dan hier heen gegaan als je wist dat je hier zal sterven ?"vraag ik op fluisterende toon.
"Omdat ik jou moest spreken. Ik moest weten of jij het was."fluistert ze en ik merk een brandende pijn in mijn keel op.
"W w wat moest je weten ?"vraag ik stotterend.
"Ik moest weten of..."Ze kijkt me aan met haar heldere blauwe ogen. Langzaam verloren zei hun glans.
"Wat moest je weten."gil ik. Ik voel haar hart nog een slag maken en ze stopt ademen.
"Wat moest je weten ?Alsjeblieft laat me niet achter."snik ik en ik voel een hevige steek bij mijn hart. Woede borrelt in mij op. Als zij mij niet moest ontmoeten dan had ze nog geleefd. Nee ,als die man haar niet neergestoken had had ze geleefd. Als iemand anders haar geholpen had had ze geleeft. Ik voel mijn hart sneller kloppen en adem diep in. Asl iemand anders haar geholpen had had ze geleeft. Ik sluit mijn ogen en hoor de voetstappen van ieder levend wezen op het plein. Zij hadden haar kunnen redden. Denk ik en plots beelden schieten voor mijn ogen. Het plein wordt zichtbaar. Niet zoals ik hem gewend ben te zien. Het plein zlef was grijs ,maar er bevonden zich duizende kleuren in de lucht. Plots een groen lijn in de menigte bracht me naar een ander straatje. Ik volgde de lijn door de straten. Tot de lijn in de grond verdwijnt. Ik kijk omhoog en zie de machtige taxus Ygdrassil. Ik snak naar adem en open mijn ogen. De vrouw kijkt met haar levenloze ogen me aan. Plots voel ik een hand op mijn schouder.
"Ga voordat het te laat is."zegt een stem en ik sta op en ren. Ren zo hard ik kan. Even sluit ik mijn ogen en voel de groene sliert mij meetrekken.