17

Ik stomelde de veranda op. Toen ik binnenkwam keek mijn moeder me verbaasd aan, ik realiseerde dat ik alleen een spijkerbroek aanhad die niet eens van mij was.
'Ik was op het strand,'deelde ik mee.
'Je bent net optijd voor het eten,'zei ze.
'Eten!!'riep mijn vader naar boven.
Er klonk gestommel op de trap en Indiana kwam tegenover me zitten. Ik storte me op mijn eten want nu had ik dus wel honger. Ik hoorde Indiana even snikken, ik keek op en zag dat haar ogen rood omrand waren, toch had ze er nooit mooier uitgezien. Plotseling wist ik dat alles om haar draaide, dat zij de zwaartekracht was die me aan de aarde vasthield. Ik keek naar mijn bord, dit kon niet ik kon toch niet inprenten met mijn eigen zus? Dat was onmogelijk, ik moest zo snel mogelijk uit deze kamer, ik kon niet blijven, maar tegelijkertijd betwijfelde ik of ik wel weg kon bij Indiana.
'Mam mag ik weg?'
'Ja hoor,'zei ze verbaasd.
Ik stond op en stormde het huis uit, toen ik de rand van het bos had bereikt trok ik de broek uit en veranderde, ik moest nu even mijn hoofd leegkrijgen en tellen zou niet helpen.
'Jij hoeft toch nog geen wacht te lopen?'vroeg Paul.
'Ik ben gewoon een beetje in de war.'antwoorde ik.
'Ik merk het,'zei Jared.
'Waaraan merk je dat?'
'Je gedachten flitsen steeds heen en weer.'zei hij.
'Ben je ingeprent?'vroeg Paul.
'Volgens mij wel.'
'Dat kan inderdaad verwarrend zijn, maar zo erg is het toch niet?'vroeg Jared.
'O jawel,'antwoorde ik.
We verzamelen bij Tom, Sam is bij Jake dan gaan we daarheen,'besloot Paul.