Summer of '69 - 9.5

De dagen er na kwamen ze te weten dat ze langer van huis gingen zijn. Dat ze niet enkel een tour in de UK gingen doen en een radiotour maar ook gingen ze nog op treden in andere landen en nog wat videoclips op nemen. Soms hadden de jongens het gevoel dat het allemaal een beetje te snel gingen maar dan dachten ze er aan hoe gelukkig ze waren. Er waren maar weinig mensen die dit konden zeggen. Dat ze mee gedaan hadden aan X-factor als apparte audities, samen geplaatst werden, derde geworden waren en dan nog succes gehad hadden waardoor ze konden blijven bestaan. Natuurlijk wisten de jongens dat de hype rond hun band snel gedaan kon zijn. Dat was logisch, maar ze hoopten allemaal dat ze een hele boel fans zouden blijven behouden. Zoals ook buiten Engeland, die fans zouden toch wel blijven?
      “Hoe ga je het haar vertellen?” verbaasd keek Niall op van het tijdschrift dat hij aan het lezen was en keek Louis vragend aan.
      “Wat moet ik wie vertellen?” Louis zuchte en liet zich naast Niall in de zetel zakken.
      “Moet je het misschien niet tegen Olivia zeggen dat je haar voor een drietal maanden of langer niet gaat kunnen zien in het echt?” Niall draaide zijn hoofd met een schokbeweging in Louis’ richting. Het klonk misschien heel absurd aangezien hij de hele tijd met Olivia in zijn hoofd zat maar toch had hij er helemaal niet aan gedacht dat hij haar niet ging zien voor een drietal maanden.
      “Kan ze niet mee?” natuurlijk was het een hopeloze poging. Ook al mocht ze mee Olivia zou het niet willen, ze zou niet lang weg kunnen blijven van Engeland en ze moest binnen kort weer naar school gaan. Louis schudde zijn hoofd.
      “Je kent haar toch?” Niall knikte en liet zijn hoofd in zijn handen vallen. Normaal gezien zou hij het geweldig gevonden hebben om op tour te gaan en dat vond hij ook maar nu moest hij Olivia missen. Iets wat hun tour een bittere nasmaak gaf. “Ik weet het, het is klote. Maar ik zou het Olivia snel laten weten. Je kan het beter nu zeggen dan nog te wachten tot ik het per ongeluk zeg. Ik denk dat ze het liever van jou te horen krijgt” Louis stond op, gaf Niall een schouderklopje en wandelde naar de toiletten. Natuurlijk zou hij het graag aan Olivia willen vertellen, ze was zijn beste vriendin maar Niall was haar vriendje. Dus natuurlijk moest Niall het aan Olivia vertellen.
      “Is er iets?” verbaasd keek Harry Louis aan, deze zat met zijn rug tegen de muur aan voor zich uit te staren.
      “Nee, ik ben gewoon aan het na denken” Harry trok zijn wenkbrauw op. Louis die aan het na denken was? Dat was weer is iets nieuws.
      “Over?” Harry liet zich naast Louis op de grond zakken en keek zijn beste vriend vragend aan.
      “Olivia,” een glimlachje verscheen op Louis gezicht, “en de tour. Ik ga haar lang niet zien. Ik weet het, ze is mijn vriendin niet maar wel mijn beste vriendin en haar lang missen is echt een marteling”
      “Ze kan toch eens langs komen?” Louis knikte.
      “Dat weet ik, het is gewoon zo klote. Snap je?” Harry knikte. Hij begreep perfect hoe Louis zich voelde. Louis vond het vooral erg om Olivia te missen en Harry vond het vooral erg om Gemma, zijn oudere zus, te missen. Ze hadden het altijd al goed kunnen vinden.
      “Is het groepsvergadering of zo?” Zayn liet zich langs Louis’ andere kant op de grond zakken en keek de twee jongens breed grijnzend aan. “Jullie gaan toch niet wenen ofzo?” lachend schudde Louis zijn hoofd. “Gelukkig” zo bleven de drie jongens nog een tijdje zitten. Gewoon lekker gezellig samen niets doen.

Ik wil jullie alvast een gelukkig nieuwjaar toe wensen, dat 2012 (nog) beter mag zijn dan 2011 was (: