Summer of '69 - 9.3

      “Olivia” zijn stem zorgde ervoor dat een warm gevoel haar over spoelde. Ze kon niets anders doen dan glimlachen toen ze de blonde jongen op haar computerscherm zag verschijnen.
      “Niall” ze had zich net ingeloged op Skype en Niall had haar al gebeld. “Hoe is het daar?” al snel begon Niall te vertellen over de dingen die ze gedaan hadden. Ze hadden de dag ervoore en optreden gehad in Zweden en het was ongelofelijk goed verlopen. De fans hadden geen seconde kunnen zwijgen en hadden luid keels mee gezongen op hun liedjes. Door Nialls enthousiame werd Olivia helemaal blij. Gewoon door enkel naar de jongen te kijken werd ze al blij. “Dat is geweldig” Niall knikte.
      “Dat is het inderdaad, hoe is het bij jou?”
      “Ik heb me ingeschreven in de hoge school, ik ga voor lerares Engels. Drie dagen geleden zijn Hannah en George hier komen eten. Euhm, gisteren heb ik het huis gepoetst, nou ja de keuken en woonkamer zijn al gedaan, de rest moet ik nog doen. En morgen na ik naar mijn oma”
      “Je wordt dus lerares Engels?” Olivia knikte. “Cool” Niall glimlachte zo dat Olivia net een stukje van zijn tanden kon zien. Haar ogen klemden zich vast op Nialls lippen en ze had een ongelofelijk drang om Niall te kunnen kussen. “Ik mis je” Olivia’s ogen lieten zijn lippen los en vestigde zich op zijn ogen.
      “Ik jou ook” een klein glimlachje verscheen op zijn gezicht. Natuurlijk miste ze Niall, wat ze vooral miste was zijn humor. Humor die haar op elk moment van de dag wel weer blij kon maken.
      “Dat is goed om te horen” een klein, schattig glimlachje verscheen rond zijn lippen en Olivia smolt. Wie kon er nu niet van deze jongen houden? Hij was perfect.
      “Mijn beurt!” verbaasd keek Olivia op toen Niall ineens uit het beeld verdween en Louis op zijn plaats ging zitten. Louis had Niall makkelijk van de stoel afgeduwd en keek grijnzend naar zijn beste vriendin. “Hey little Olive” Olivia draaide met haar ogen.
      “Lou? Moest je nou echt hem van de stoel af duwen?” in de linker onderhoek zag ze hoe Niall weer recht stond en een giftige blik in Louis’ richting gooide. Die laatste had niets door, negeerde Olvia’s opmerking en begon vrolijk te praten.
      “Maar ik mis je”
      “Ik mis je ook, Lou” ze keek hem even lief aan. “Echt waar, je bent mijn beste vriend maar zou ik Niall weer mogen spreken?” Louis knikte, natuurlijk begreep hij dat Olivia graag met Niall wou praten. Als ze even gek van hem was als zij van haar, natuurlijk was ze dat ook, kon hij heel erg goed begrijpen dat ze graag met Niall wou praten. Niall kon geen vijf minuten iets zeggen zonder haar naam te vernoemen. Zeker als hij tegen Louis aan het praten was, dan was het Olivia dit en Olivia dat. Eigenlijk vond Louis het wel schattig, als er één jongen was die hij bij Olivia vond passen dan was het Niall wel. Ze waren ongelofelijk schattig en lief samen.
      “Natuurlijk. Ik zie je snel weer” hij zwaaide nog eens en bood toen Niall de stoel aan. Dankbaar keek Niall hem aan en ging zitten, waarna er een spontane glimlach op het gezicht van Olivia en Niall verscheen. Die twee waren gemaakt voor elkaar. Op dit moment begreep hij dat Olivia in het lot geloofde. Hun relatie moest wel vast gelegd zijn.
      “En? Hoe is het met haar?”
      “Goed, goed. Ze gaat studeren voor lerares Engels” hij liet zich naast de andere jongens in de zetel zakken. “Nou, dat heeft ze tegen Niall allemaal gezegd. Ik stond aan de kant af te luisteren” Harry draaide met zijn ogen maar zweeg. Die jongen zou echt nooit manieren leren.
      “Je hebt ze toch alleen gelaten?” Liam trok zijn wenkbrauw op.
      “Ja”
      “Maar?” Zayn keek Louis aan, het kon niet waar zijn dat Louis ze echt alleen gelaten had. Dat leek zo niets voor Louis
      “Ik heb eerst Niall van de stoel geduwd en met Olivia gepraat” Liam, Harry en Zayn zuchtten op hetzelfde moment. Typisch Louis.
      “Serieus?” Louis knikte.
      “Je bent echt een idioot” Zayn gaf Louis een tik tegen zijn achterhoofd en keek hem dan glimlachend aan. Louis was Louis, dit was echt een typische actie van Louis.

      “Je gaat voor lerares Engels?” samen met haar vijf dochters was Jay bij Olivia thuis gestopt. Olivia was een soort vijfde dochter voor haar. Net zoals Louis’ een soort van zoon was voor de ouders van Olivia. Olivia knikte.
      “Ik begin volgende week maandag” Louis’ vier zusjes waren buiten aan het spelen. Het was geen groot tuintje, maar net groot genoeg om vier kinderen in te laten spelen. Niet dat het allemaal nog kinderen waren. Sommige waren al eerder jonge vrouwen.
      “Goed van je, heb je nog iets van Louis gehoord?” glimlachend begon Olivia het verhaal te vertellen van op Skype, waardoor Jay eens zuchte.
      “Sorry”
      “Je moet je niet excuseren. Zo is Louis nu eenmaal”
      “Maar ik heb hem op gevoed” ze schudde met haar hoofd.
      “Het is niet erg, hij is mijn beste vriend ik ken hem maar al te goed. Zijn spontaniteit is waarschijnlijk een van de dingen die hem Louis maakt”
      “Dat is waar. Hij is uniek” Jay grinnikte. Uniek was Louis zeker, je kon geen tweede Louis vinden over de hele aardbol. Maar misschien wel in de ruimte. Louis had zich ooit een hele week verkleed als een ruimtemannetje. Iets waar ze nu nog altijd goed om kon lachen.
      “Moet je nog iets drinken?” Olivia was al recht gestaan.
      “Nee, nee. Phoebe en Daisy moeten naar de dansles, Felicite gaat naar een vriendinnetje en ik moet met Lottie kleren gaan kopen. Dank je voor de thee” Jay drukte een kus op Olivia’s wang. “Het was leuk je nog eens te zien, je moet nog eens langs komen”
      “Dat zal ik zeker doen”
      “Zijn we al weg?” verbaasd keek Daisy Jay aan. “Maar ik wil nog bij Olivia blijven” het meisje sloeg haar armen rond Olivia heen en keek haar moeder verdrietig aan.
      “Sorry meisje, je moet naar de dansles”
      “Tot de volgende Daisy” het meisje drukte een kus op Olivia’s wang. Ook de drie andere meisjes deden dat en nog geen minuut later was Olivia weer alleen thuis. Een klein, kort zuchtje kwam tussen haar lippen vandaan. Ze hield er niet van om alleen te zijn, nou jawel. Maar alleen als ze een hele drukke dag achter de rug had maar nu. Nee, ze miste Louis en zijn belachelijke humor. Zijn drukheid en zijn altijd blijvende enthousiasme.

Ik hoop dat ik de namen van de zussen juist heb, en dat er niet één zus te veel of te weinig is ^^
Sorry dat ik hem trouwens niet eerder vandaag geüpload heb, maar ik ben nu pas op de computer. Maar, het is nog geen middernacht dus ik ben niet te laat ^^