3.4 Alisha Jacky Carter

Ik kijk even naar Justin die aan het tafeltje naast me zit. Dat verdomde nablijfuur ook. Minstens elke week zitten we hier samen, als er meer mensen zijn is het wel uit te houden. Vandaag is er behalve wij twee helaas niemand. Niet dat Justin geen goed gezelschap is. Integendeel zelfs, het beste gezelschap dat je kan hebben. Maar een nablijfuur is saai. Als ik vanuit mijn ooghoeken opzij kijk zie ik hem naar me glimlachen. Ik voel de kriebels in mijn buik weer opkomen. Oké, ik geef het toe. Misschien vind ik Justin wel leuker dan goed voor me is. ´Ik ben even wat pakken. Houd het rustig hier´, zegt de docent streng. Justin en ik kijken elkaar grijnzend aan.
Tot mijn verbazing blijven we redelijk stil als hij weg is en ik leun wat achterover met mijn stoel. ´Ali, die stoel irriteert me´, merkt hij op en ik giechel even. Ik blijf ongestoord doorgaan tot Justin ineens mijn stoel vastgrijpt. ´Stop nou een´. Hij kan zijn zin niet afmaken want door zijn plotselingen greep op de stoel verlies ik mijn evenwicht en val ik met stoel en al achterover. Doordat Justin de stoel vast had trek ik hem van zijn eigen stoel en komt hij boven op mij terecht.
Eerst moeten we beide heel hard lachen, maar dan zonder dat ik het wil komt zijn gezicht steeds dichterbij. De kriebels in mijn buik worden steeds heviger en ik kijk in zijn bruine ogen. Even ben ik helemaal de weg kwijt. Tot ik zijn lippen op de mijne voel. Het gaat als vanzelf, alsof dit is wat al tijden had moeten gebeuren.

Ik schrik wakker van Victoria die met haar arm in mijn gezicht slaat. 'Auw Vic', mompel ik wat boos. Als ik omkijk zie ik dat ze nog vredig ligt te slapen. Nouja vredig, blijkbaar was het nodig om me te slaan. Voorzichtig om haar niet wakker te maken klim ik mijn bed uit, op zoek naar mijn Iphone. Ik schiet zelfs even in de stress als ik zo snel niet kan bedenken waar hij is. Gelukkig vind ik hem nog geen twee minuten later in mijn tas van gisteren. Mijn hoofd bonst, het is niet ondragelijk maar toch irriteert het me. Hoewel ik me niet kan herinneren dat ik gister ook maar een glas alcohol heb gehad.
Zal wel gewoon door de weinige slaap komen. Als ik op mijn Iphone kijk zie ik dat het ook pas 8uur. Dat betekent dat ik maar een uur of vijf heb geslapen. Ik besluit om een rondje door Central Park te joggen. Dat helpt meestal wel als ik hoofdpijn heb. Ik zoek een geschikte broek en hemdje, trek daarna een paar schoenen aan en werp een laatste blik op Victoria. Die zal wel niet voor elf uur wakker worden en dan ben ik allang terug en helemaal klaar.

Het gaat best lekker en voelt goed om gewoon even alleen te zijn. Je gedachten op nul zetten en rennen. Dat is waarom ik graag in de ochtend een rondje jog. Bij de sportvelden zie ik een bekend persoon op een van de vele picknicktafels zitten. Ik rem af en steek mijn hand op. Het lijkt erop dat hij me niet gezien heeft. 'Ry, hé Ry', roep ik hem. Het duurt even voordat het tot hem doordringt dat iemand hem roept. Dan kijkt hij op. 'Hee Ali'. Hij maakt een gebaar dat ik bij hem moet komen zitten.
Ik trek een korte sprint en ga dan naast hem zitten. 'Zo zo, wat een snelheid op de vroege ochtend', grapt hij. Ik geeuw even en sla mijn hand voor me mond. Oké duidelijk, ik ben toch nog niet helemaal wakker. 'En wat doe jij hier op de vroege ochtend'. Hij haalt zijn schouders op. 'Gewoon'. 'Gewoon wat', lach ik. 'Gewoon, iedereen is naar dat interview. Behalve Chaz maar die blijft wel tot twaalf uur in bed liggen'. 'Haha, dan past hij in elk geval wel bij Vic. Die slaapt ook nog. Maar natuurlijk dat interview'. Ik staar over de velden heen en denk ik even aan gisteravond, dan dwalen mijn gedachte af naar de droom. Tot Ryans stem me weer doet opschrikken.
'Ach interview, laten we maar gewoon persconferentie zeggen. Selena en Justin gaan bekendmaken dat hun relatie niet langer bestaat'. 'Ohja', zeg ik maar. Terwijl ik hier eigenlijk helemaal niks vanaf wist. Of ja, ik wist wel dat het over was maar niet dat het interview hierover zou gaan.

Hier alvast nog een stukje. Vanavond denk ik nog een stukje. Omdat jullie zo geweldig zijn. Vanavond mag ik waarschijnlijk even bij me pony langs, wat me nog blijer maakt. Haha klinkt misschien heel raar maar ik mis hem nu al. Hoe meer kudo`s, hoe meer ik schrijf. Of reacties mag natuurlijk ook altijd want ik hou ervan om jullie reacties te lezen!