Deel 22

Diana werd wakker door luide stemmen; Rose en Alice praatten over zwerkbal. Diana wreef in haar ogen en kwam overeind.
“Goedemorgen,” kreunde ze.
“Goedemorgen!” zei Alice, nogal overenthousiast. “Kom mee, kom mee!”
“Wat?” mompelde Diana slaperig. Naast haar werd Megan ook wakker.
“Kom dan, dit moet je zien! Echt!”
“Ik hoop dat het iets heel belangrijks is,” mompelde Diana. Rose maakte Kate wakker en in hun pyjama liepen ze naar beneden. Rose wees enthousiast op het prikbord en Diana zag waarom. Over de lijst met gevonden voorwerpen en een advertentie voor spreukenboeken was een grote aankondiging geplakt.
“Maandag 12 september gaan de eerste vlieglessen van start,” las Diana voor, en haar slaperigheid maakte plaats voor enthousiasme. Ze ging leren vliegen! Op een bezem!
“We krijgen samen les met griffoendor,” vertelde Kate, die het blad had zitten bestuderen.
“Wat gaaf!” riep Diana.
“Ja, heh?” zei Alice. “Ik heb altijd al willen leren vliegen.”
“Dat lijkt me echt geweldig,” zei Megan dromerig,
“Mij ook!” riep Rose. Druk pratend over Zwerkbal liepen ze terug naar de slaapzaal om zich aan te kleden. En terwijl Alice het hele spel uitlegde aan Megan, die doordat ze opgevoed was door dreuzels helemaal niks wist over zwerkbal, voelde Diana zich blij. Zij had er veel over gelezen en wist nu hoe het in elkaar zat, dan stond ze tenminste niet helemaal voor schut.
“Heerlijk,” zei Rose terwijl ze zich omkleedden, “Het is vandaag vrijdag, bijna weekend!” De anderen knikten en mompelden instemmend. Weekend alweer, dacht Diana, wat ging een week toch snel voorbij. En toch had ze het gevoel dat ze hier al superlang was, terwijl ze diezelfde week nog in Nederland naar school was geweest. Diana dacht weer aan Lotte en werd overspoeld door schuldgevoel. Met hun boeken, rollen perkament, ganzenveren, toverstokken en honger gingen ze op weg naar de Grote Zaal, maar al snel bleek dat Ryan, David en Ben op Alice stonden te wachten. Alice glimlachte naar de jongens, zei: “Tot later!” en liep weg.
Het ontbijt was weer heerlijk. Diana schepte vandaag ook weer haar bord vol met bonen, maar net toen ze er een hap van wou nemen, viel er een hoopje veren in haar bord.
“Wat-” Maar toen zag ze wat: het hoopje veren had een brief bij zich. Diana maakte de brief los van de uil, die met zijn vleugels klapperde en daardoor verscheidene leerlingen besproeide met tomatensaus,en hij vloog weg. Diana veegde de tomatensaus van de brief af met haar servetje en opende hem.

Lieve Diana,
Ik hoop dat je het naar je zin hebt, (dat denk ik wel, aangezien je vorige brief heel vrolijk klonk) en dat het goed met je gaat. Ik ben zo trots op je, dat je deze sprong gewaagd hebt.
Hier gaat het goed, al is het behoorlijk stil in huis als jij er niet bent.
Lotte kwam ook nog langs, ze vroeg of wij een telefoonnummer of adres hadden waarmee ze je kon bereiken, aangezien je niet op haar sms’je reageerde. Toen je vader en ik haar duidelijk moesten maken dat je daar geen telefoonverbinding had, vond ze dat niet heel erg leuk geloof ik. Ze leek een beetje achterdochtig. Kun je haar anders een brief sturen via de gewone post? Het lijkt me geen goed idee om allerlei uilen op haar af te sturen, een heleboel mensen leken al verbaasd dat er een uil op onze stoep zat, en zij wisten nog niet eens dat je op een kostschool in Schotland zat.
In ieder geval, ik wil graag weten hoe het met je gaat daar, dus ik hoop dat je snel weer een brief stuurt. (Ik weet niet hoe snel uilenpost gaat, dus ik heb ook geen flauw idee wanneer deze aankomt)
Veel plezier en succes, en ook de groeten van je vader.
Liefs, je moeder.

Diana glimlachte en stopte de brief in haar zak. Vanmiddag zou ze wel weer een antwoord sturen, en misschien kon ze dan ook een manier verzinnen om contact te maken met Lotte.
“Heerlijk hoe we altijd op vrijdag lekker vroeg vrij zijn,” zei Megan blij.
“Ja, maar we hebben ’s avonds dan weer astronomie,” kreunde Kate.
“Maar tot die tijd hebben we gewoon niks te doen, heerlijk!”
“En dan vervolgens weer les, ik heb liever wat later vrij en dan weekend hebben!”
“Nu hebben we ook zo goed als weekend, gewoon de hele middag vrij!”
Diana en Rose keken elkaar even aan, Rose haalde haar schouders op.
“Zullen we zo naar de les gaan?” stelde ze voor. Diana knikte. Op weg naar bleven ze kibbelen, tot Rose zo geïrriteerd raakte dat ze er wat van zei. Daarna bleef het stil.