10.

lorenzo draaide zich om en liep weg. mijn leven leek even perfect, maar al snel kwam ik er achter dat dat het niet was. ik was al zoveel kwijt. mijn ouders mijn zusje, mijn beste vriendin was dood en mijn andere beste vriendin was weg. en dan het dorp nog. alle mensen haatten me nu. ik voelde hoe ik tranen in mijn ogen kreeg. iedereen behalve lorenzo. er werd opnieuw op de deur geklopt. voorzichtig deed ik open. kleine noud stond daar. 'noud, wat doe je hier'zei ik terwijl ik hem optilde. hij hield zijn arm voor mijn ogen, op zijn arm waren drie grote strepen bloed. snel gooide ik de deur dicht. 'noud hoe komt dat?'vraag ik. hij wees naar een foto van een wolf die op de openhaard stond, noud was drie. hij was eigenlijk valery's kind, maar toen zij overleed mocht noud niet bij mij wonen. omdat ik te jong was. 'kom ga hier maar zitten'zei ik terwijl ik hem een kusje op zijn mooi blonde haartjes gaf. ik loop naar de keuken en pak een doekje met koud water. 'noud?'roep ik. waar was hij heen. ik hoorde zijn voetstapjes in de hobbykamer. hij stond voor het raam. 'daar'zegt hij terwijl hij naar buiten wijst. 'de wolf'zeg ik verbaasd. maar vannacht was het de laatste nacht. de zon schijnt veel op zijn bruin/witte vacht. hij springt achter een vlindertje aan. ik kijk naar de plek waar noud eerst stond, maar hij is weg. 'noudd!'roep ik. ik kijk uit het raam en zie dat noud naast de wolf staat. zo snel mogelijk ren ik naar buiten. 'wat doe je daar'roep ik