# 3

Meteen val ik stil als ze zeggen dat Max, de bassist, de band gaat verlaten. 'Wat?!' Verbaasd kijkt mijn moeder om het hoekje van de kamer. 'Wat is er?' 'Max gaat de band verlaten!' 'Oh.' 'Oh? Dat is een verschrikkelijke ramp! Hopelijk is de vervanger wel een goede en ziet hij er wel een beetje goed uit.' 'Ik heb er al iets over gehoord,' onderbreekt mijn broer me. Zijn style bewonder ik echt. Hij is voor de volle 100% gothic. Awesome! Qua style lijkt hij op Ronnie Radke, Andy Biersack, Oliver Sykes en Gene Simmons. Dat soort types. Ik ben meer zoals Avril Lavigne (vooral in haar liedjes Girlfriend en When Your Gone), Lady GaGa op haar rockmanier en Sharon van Adele. Gelukkig heeft mijn moeder er niks tegen. Ze vind alles goed zo lang we niet sletterig thuis komen. Dat vindt ze dan niet goed. Meteen slaat Jake, mijn broer, zijn armen om me heen en knuffelt me lachend. 'Jake! Je killer spikes prikken!' piep ik en meteen laat hij me los. 'Kleintje toch,' grijnst hij. 'Je bent dan wel ouder dan mij, maar noem me niet zo.' 'Maar je bent zo’n schattig klein zusje.' 'JAKE!' 'Chill, sis,' lacht hij en loopt met een paar vrienden van hem naar boven. 'We gaan xboxen. Roep me als je me nodig hebt.' 'Jake, ga nu maar naar boven!' roept mijn moeder ze na, en knipoogt als ze me aan kijkt. 'Jongens,' zucht ik en ik rol met mijn ogen, en ga weer op de bank zitten voor de tv. 'Niet te geloven dat Max de band gaat verlaten,' mompel ik, trek m’n knieën en sla m’n armen er om heen.
'Weer vampiers gezien?' vraagt mijn moeder nieuwsgierig. ‘Mja, 3. De Salvatore broers en volgens mij een nieuwe, ene Bill Compton.' 'Die dorpsvampier?' 'Weet jij het eerder dan ik?' 'Mensen praten, Sophie.' Zuchtend rol ik met m’n ogen. 'Ik weet het. Soms kan het heel irritant zijn. Als er een klein nieuwtje is weet binnenn drie minuten heel het dorp het verhaal.' 'Zo zijn de mensen, Sophie.' Meteen richt ik me weer op de tv, maar schrik als mijn mobiel af gaat. "Anoniem," staat er. Met kloppend hart neem ik op. Je weet het hier maar nooit wat voor types je bellen. Meteen loop ik naar het raam toe als de persoon langzaam en lichte bedreigend begint te praten. 'Kom over een half uur naar buiten met je broer. Je vertelt niemand er iets over als je wilt blijven leven.' Meteen hangt de persoon op.