*14.1*~Blijf alsjeblieft

Na uren gepraat heeft mijn moeder mijn vliegticket omgeboekt. “Hier. Mijn mailadres en mijn telefoon nummer.”, zei Linh. “Ik weet zeker dat dit niet de laatste keer is dat we elkaar zien. “Linh? Bedankt.” “Waarvoor?” “Ik zie nu in dat ik koppig ben en dat iedereen,” ik gromde zacht, ”gelijk had. En je bent de enige die echt naar me heeft geluisterd.” “Zal ik je naar huis brengen?” “Graag.”

Ik zocht mijn eigen spullen bij elkaar en niet de miljoenen nutteloze dingen die Alice voor me had gekocht. “Waarom ga je weg?”, vroeg ze. “Ik wil gewoon thuis zijn bij Caecilia, Ally en mijn moeder. Ik trek het hier niet meer.” Ik had zo'n beetje alles wel bij elkaar gezocht. “Kan je me zo naar de grens brengen? Ik heb nog wat dingetjes bij Tiffany liggen.” “Tuurlijk.”, zei Alice. Ze was niet haar hypere zelf wat een wonder was. “Wil je echt niet blijven?” “Alice. Met Nessie en Jake overal om me heen wordt ik gek.”

Alice had me bij de grens afgezet. “Bel me als je weg wilt, want ik wil je wel naar het vliegveld brengen.” “Natuurlijk.” Ze knuffelde me nog een keer en zei: ”Tot morgen dan.” Ik zuchtte verdrietig terwijl ik door het dorp liep. Het was zo'n tien uur 's avonds en het was doodstil in het dorp. Totdat ik iemand mijn naam hoorde roepen. “Aurora wacht.” Het was Seth. Ik keek even om en liep toen door. “Wacht.”, zei hij terwijl hij me tegenhield. “Aurora, alsjeblieft. Ik voelde een traan over mijn wang glijden. “Seth, ik wil naar huis.”