07.

ik voelde de spanning steeds heviger worden. haastig zocht ik om een uitweg. maar nergens kon ik heen. het was gevaarlijk. ik keek in de bosjes. 'ehh-ehhmm'stotterde ik, 'w-wolf ben jij daar'stotterde ik opnieuw. ik hoorde een zacht gehuil, en toen was het weg. ik rende het bos uit. en hoorde iemand schreeuwen op het plein. ik schraapte al mijn moed bij elkaar en rende erheen. achter de bosjes bleef ik staan. ik keek toe hoe de wolf iemand verslond. een traan liep over mijn wang. 'STOP'schreeuwde ik terwijl ik achter de bosjes vandaan kwam. daar stond ik in een lange zwarte cape met mijn lange bruine haren. ik trok de cappuchion over mijn ogen. ik voelde hoe de wolf mij aankeek en dichterbij kwam. ik bleef naar de grond kijken. waar had ik mezelf nu weer in gewerkt. ik kon ieder moment verslonden worden. ik staarde naar de zachte versleten stenen op de grond. en opeens zag ik de wolf zijn poot. ik schrok. maar bleef staan. de wolf knielde voor me neer. en ik zag hoe hij zich aan mij overgaf. zijn slachtoffer waarvan ik nog steeds niet wist wie het was lag daar nog. ik opende mijn mond en probeerde een zin uit te brengen maar het lukte niet. 'w-waarom doe j-e dit'stotterde ik weer. 'ik heb geen keus' hoorde ik een stem in mijn hoofd zeggen. ik schrok deinsde achteruit. nu keek ik weer recht in zijn blauw/witte ogen, een seconde en hij rende weg. daar stond ik naast het slachtoffer.