002

De lessen voor de week zaten er eindelijk op voor vandaag en je reedt meteen met je fiets door naar het huis van Nicol. Nicol was een goede vriendin van je maar ze was al een hele dag niet komen opdagen op school, net als gisteren en eergisteren. Hoezo dit? Wel haar vriend heeft het uitgemaakt. Ze waren bijna 1 maand samen. Niet zo lang dus als je daar zo over nadenkt maar voor Nicol leek het wel of ze al een eeuwigheid met hem samen was. Voor haar kwam de klap dus nogal vrij hard en onverwachts. Je zette je fiets op slot want in Berlijn weet je maar nooit, en je belde aan. Haar moeder deed open en wees meteen naar boven. Je ging naar de slaapkamer van Nicol toe en deed open zonder kloppen. Je zag een wenende Nicol op haar bed liggen tussen een berg kussens en knuffels met een doos zakdoekjes op haar nachtkastje dat overigens al uitpuilde van de gebruikte zakdoekjes. Wat liefdesverdriet toch kon doen met iemand. “Ik snap er echt niets meer van!” snotterde ze. Je keek haar medelevend aan. Het grote probleem bij Nicol was dat ze veel te plakkerig was. Iets wat velen jongens al afschrikt maar daarbovenop komt nog eens de opdringerigheid van Nicol bij. Al na een week begint ze al over kinderen en trouwen. Je schudde je hoofd even bij die gedachte. Hoe vaak je het haar ook vertelde, de volgende keer was het van hetzelfde liedje. “ Weet je wat wij gaan een meidenavond houden! Ik bel Kate direct.” Waarna je haar kleerkast open smeet. Je pakte een mooi kleedje eruit en gooide het op haar bed.