Chapter 1

Ik werd voor mijn wekker wakker. Het was nog donker buiten, en ik had net 3 uur geslapen. Elk normaal mens zou zich snel weer omdraaien en binnen vijf minuten weer in slaap vallen.
Balen dat ik niet normaal ben. Ik zette het alarm af, en hoewel ik zo weinig slaap had gehad, was ik klaar wakker. Als je iedere nacht rondjes moest rennen was je blij dat je drie uur slaap had.
Ik luisterde zorgvuldig. Buiten was het verdacht stil. Met mijn pyjama nog aan rende ik naar buiten, en ging op zoek naar mijn broertje.
‘Seth, Seth?’ riep ik zachtjes.
Ik wist dat mijn gefluister voldoende moest zijn om me te horen. Ik vond het dan ook vreemd dat ik geen reactie hoorde. Geen geblaf, geen gegrom en zelfs geen gejank. Vreemd.
Ik keek om me heen, en gelukkig zag ik niemand. Snel, na me ontdaan te hebben van mijn kleren verander ik in een wolf. Ik was blij dat ik het nu , min of meer, kon controleren. Al snel bespeurde ik het bewustzijn van mijn broertje. Hij lag gewoon te dutten.
In wolvengedaante rook ik hem, en wist ik ongeveer waar hij zich bevond. Ik rende zo snel als ik kon naar hem toe, en gromde naar hem toen ik hem vond.
Hij schrok met een gejank wakker, wat ik best wel vermakelijk vond.
Leah? Ik dacht dat jij vrij had vanavond? Mijn broertjes stem klonk door in mijn geest. Hij klonk verbaasd.
Seth, ga naar bed.
Maar ik moest de grens bewaken
En sinds wanneer bewaak je de grens door te slapen?
Wat? Ahh, shit! Wolf - Seth gromde en kwam langzaam overeind. Met mijn neus duwde ik tegen zijn flank.
Ga naar bed Seth. Je kan je ogen niet meer openhouden. Ik neem het van je over.
Maar Leah….
Wat hij daarna wilde zeggen zou ik nooit te weten komen. Na die laatste gedachtewisseling viel hij weer in slaap. Als ik in mijn mensengedaante was geweest had ik gegrinnik. Als wolf zijnde kon ik nu alleen maar snuiven. Ach, dat moest er maar voor door kunnen gaan.
Met mijn poten zette ik me af tegen de grond, en begon te rennen. Ik was blij dat ik alleen was. Ik vond het heerlijk om te rennen, en bovenal vond ik het heerlijk om alleen te zijn.
Ik had niemand nodig, en zeker hem niet.
Plots voelde ik nog een bewustzijn. Ik snoof geïrriteerd.
Laat het hem niet zijn, laat het hem niet zijn, bad ik stilletjes.
Leah? Klonk een vragende stem in mijn hoofd. Hoor jij niet in bed te liggen?
Mijn hart stopte een minuut met kloppen.
Crap!