This is...........My life!

Die dikke wangen moeten weg en die buik.
En als ik nog 5 kilo afval dan zal ik er zeker perfect uitzien.
Annelies stond al een half uur voor de spiegel.
Elke keer als ze in de spiegel keek had ze wel wat.
Ze wou steeds dunner worden.
Het begon met minder eten maar het werd veel erger.
Ze begon met haar vinger in haar keel steken .
Daarna ook nog laxeermiddel . En alsnog vond ze zichzelf te dik.
Ze woog nu minder dan 45 kilo en toch! ze vond haar nog te dik.
Ze wou naar de 40 maar dat zou later wel 35 worden en daarna 30 .
Wat ze er mee wou bereiken wist niemand .
Ze was zo dun als een skelet je zag haar ribben letterlijk door de t-shirts schijnen .
Maar niemand durfde wat te zeggen . Bang dat ze wat gemeens te horen zouden krijgen.
Want als het om dat ging had Annelies altijd een grote mond.
Ook tegen haar ouders. Haar ouders wouden haar helpen .
Haar van deze ziekte af te helpen .
Maar ze wou het niet! ze wou gewoon een wandelende skelet worden.
Al hoewel ze altijd in de spiegel geen skelet zag maar de tegenovergestelde .

Annelies hielt dit een tijdje verborgen .
Maar je begon het al snel te merken . Als ze aan tafel zat at ze meestal niet eens de helft op.
Dan als ze van tafel was ging ze altijd naar de badkamer.
Natuurlijk braken .
Haar ouders merkten het pas veel later.
Maar toen was het al te laat .
Ze was er gewoon verslaaft aan geworden .

Eerst vond ze het heerlijk om al haar kilo's kwijt te raken.
Maar nu had ze spijt.
Ze wou weer aankomen! maar het lukte haar niet .
Elke keer als ze net goed lag. Begon ze weer met afvallen.
Het kon gewoon niet! ze had geen zelfvertrouwen meer in haar lichaam .
Ze wou weer dat meisje zijn dat ze eerst was .
Maar dat lukt haar steeds niet.. elke keer mislukt het weer..