IX

"Stefan...?""Mihaela?" Dan wordt opeens alle lucht uit zijn longen geperst."Mihaela, laat los! Ik krijg geen adem!""Sorry, kom mee naar huis, moeder zal zo blij zijn je te zien! Ze zijn zo ongerust over je! Wist je al dat...""Ho, Mihaela, breng me eerst maar naar huis, dan kan je nog vertellen." zegt hij lachend om haar enthousiasme.

"Mama, mama, kijk wie ik heb meegebracht!" Roept Mihaela door heel het huis terwijl ze Stefan mee binnensleurt. Als hij binnen is valt er een stilte."Euhm, hoi." Zijn moeder begint te huilen en zijn vader begint haar te troosten."Stefan, ben je terug?""Je moeder dacht dat we je nooit meer zouden zien.""De graaf stuurde me, hij had een paar spullen nodig.""Kun je niet blijven?" vraagt zijn een jaar jongere broertje."Nee, ik denk niet dat de graaf dat zou appreciëren." zegt hij met een droevige glimlach."Hoe is het daar?" wil zijn moeder weten.