*01*

Een oude leren koffer ligt open op mijn witte bed. Mijn blonde haren zitten wild door elkaar, door mijn wilde nacht. Ik kijk in de spiegel aan de vertrouwde deur en doe mijn haar in een simpele knot. Een paar eigenwijze plukjes schieten los en hangen rond mijn tere gezichtje. Mijn wangen kleuren richt rood, wanneer ik in de spiegel zie dat er een jongen recht op in mijn bed gaat zitten. 'Wat ga je doen?' Vraagt zijn schorre ochtendstem. 'Weg van hier', zeg ik vastberaden. Mijn stem klinkt vrouwelijk met een koppige ondertoon. Ik blijf in de spiegel kijken en glij met mijn ogen langs mijn gezicht. 'Heb je mijn mascara gezien?' Vraag ik. Slaperig kijken de diepe bruine ogen rond. Hij schudt zijn hoofd, zodat zijn halflange blonde haren warrig meeschudden. Een geïrriteerde zucht rolt over mijn lippen. Ik graai in wat kastjes en vindt de spullen die ik zocht. Ik loop terug naar de spiegel en doe oogpotlood en mascara op. Zodat mijn felblauwe ogen nog blauwer lijken. De heldere blik in mijn ogen glijdt langs de vertrouwde kamer. Ik loop naar de kast en trek die open. 'Hmm... Kunnen we geen afscheidsseks hebben?' Vraagt een sexy stem achter me. Ik draai me om en kijk in zijn lieve bruine ogen. 'One night stand is toch wel duidelijk?' Vraag ik nonchalant. Onschuldig knippert hij met zijn ogen. 'Het is niet echt een one night stand, als we al heel de week bij elkaar zijn', zegt hij bijdehand. Ik kijk naar zijn lichaam en bijt op mijn onderlip. 'Misschien kan ik wel wat tijd maken', zeg ik met een grote grijns. Ik loop naar hem toe en duw hem terug in bed, waarna ik op zijn buik ga zitten. Ik buig me voorover en duw mijn lippen op de zijne. Zijn tong likt hongerig langs mijn lippen. Ik open mijn mond en laat hem zijn gang gaan. 'Waar ga je eigenlijk heen?' Vraagt hij, als ik mijn lippen in zijn nek heb geplaatst. 'Weg van hier', herhaal ik mijn eerdere antwoord. 'Waarheen?' Vraagt hij nogmaals. 'Backpacken', zeg ik. Verbaasd knippert hij met zijn ogen. 'Mag ik mee?' Vraagt hij met zijn twinkelende bruine puppyogen. Ik zucht diep en sta weer van hem op. 'Dan niet', zeg ik en ik gooi wat kleren in mijn leren koffer. Suf blijft hij in bed zitten. Ik een korte short aan, waar hier en daar het spijkerstof is gescheurt. Een simpel zwart hempje met mijn vertrouwde zilveren ketting, waar een peace teken, hartje en muzieknootje aanhangen. 'Waarom doe je die lange sokken aan?' Vraagt hij, als ik ze tot over mijn knieën trek. 'Dat zijn geen sokken', zeg ik bijdehand. Ik doe mijn bruine leer geveterde hoge hakken aan en bekijk het resultaat in de spiegel. 'En?' Vraag ik als ik me omdraai. 'Je bent mooier zonder kleren', zegt hij en hij wiebelt met zijn wenkbrauwen. Ik pak een kussen en gooi die naar zijn hoofd. Ik gooi nog wat benodigde spullen in mijn tas en til die daarna op. Meteen springt Sander uit bed en loopt naar me toe. 'Alsjeblieft, ga niet weg', smeekt hij me. 'Waarom zou ik blijven? Ik wil dit al heel lang doen', zeg ik. 'En je ouders dan?' Probeert hij het op een andere tour. 'Die zijn toch altijd op zakenreis', zeg ik onverschillig. 'Voor wie ren je weg?' Vraagt hij. Ik knipper verbaasd met mijn ogen. Hij houdt zijn hoofd schuin en laat zijn bruine ogen in mijn blauwe ogen boren. 'Ik wist wel dat je aan het wegrennen was', mompelt hij tegen zichzelf. 'Ik ren niet weg. Ik wil op avontuur', zeg ik bijdehand. 'Je rent weg. Van mij?' Vraagt hij door. Ik kijk naar mijn handen en laat mijn vingers over het koude metaal van de hangertjes glijden. Mijn vingers blijven hangen bij het hartje. 'Niet van jou', mompel ik zacht. Hij brengt zijn zachte vinger onder mijn kin en wipt die soepel omhoog, waardoor ik hem wel moét aankijken. 'Je rent wel weg van mij. Waarom? Ben je bang?' Vraagt hij. Verwoed knipper ik mijn opkomende tranen weg. 'Het is beter voor beide van ons', zeg ik zelfverzekerd. 'Ren je weg, omdat je bang bent dat er iemand is die écht van je houdt?' Blijft hij koppig doorvragen. Hij is net zo koppig als mij. Wat soms voor de nodige ruzie zorgt óf voor wilde seksnachten, net als vannacht. Ik buig naar voren en druk een zacht kusje op zijn lippen. 'Het is beter zo', fluister ik in zijn oor. Ik draai me om en loop naar de deur, waar ik nog even blijf staan. 'Ik zal je vinden, Yara. Dat beloof ik', zegt hij vastberaden. Een paar seconde twijfel ik over mijn keuze, maar dan stap ik toch de deur uit. Weg van hier. Op naar het avontuur.


ps. 1D bestaat