Ik zag het.

Alice's POV;

Ineens verdween alles om me heen en werd mijn blik ontzettend wazig. Ik kwam in een wazige situatie terecht. De Volturi neemt een onverwacht besluit die tegelijkertijd ook al vast stond - maar wankelend. Tanya kwam er in voor samen met een vampierkind. Ik besefte me ineens dat de dood van Tanya nu wel heel erg dichtbij kwam. Het stopte, en iedereen in de woonkamer stond me aan te gapen. ''Wat zag je, Alice?'' vroeg Rosalie aan me. Ik knipperde even met mijn ogen en keek Rosalie en de anderen èèn voor èèn aan ''Ik zag Tanya, en een vampierkind.. Ik weet zeker dat Tanya word gedood door de Volturi, samen met het vampierkind'' ik zag hoe iedereen zijn of haar mond openviel en me bleef aankijken. Ik zuchtte en stond op ''Ik ga naar Volterra'' besloot ik. ''Alice, straks breng je jezelf in de problemen'' zei Carlisle bezorgd maar rustig. ''Carlisle'' zuchtte ik ''Toch ga ik, punt. Ik ga Tanya en het vampierkind redden''. ''Dan ga ik mee'' zeiden Edward, Carlisle, Rosalie, Emmett en Esme tegelijk. Ik schudde mijn hoofd afkeurend ''Nee, Bella gaat mee. Ik heb haar nodig. Denk aan haar gave, zij kan ons allemaal redden als het ècht nodig word'' zei ik, bijna smekend, ik had geen idee waarom mijn stem smekend was. Ik negeerde het. Carlisle knikte alleen maar naar me. ''We gaan, Bella'' zei ik en liep naar buiten. Bella liep meteen achter me aan zonder iets te zeggen. We gingen met de auto naar het vliegtuig, toen we aankwamen in Italië steelde ik net zoals de vorige keer een auto. Onderweg kwam ik weer in dezelfde situatie terecht. Alles verdween om me heen en mijn blik werd weer ontzettend wazig. ''Wat zie je, Alice?'' vroeg Bella nieuwschierig. De Volturi besluit dat ze ook Kate, Eleazar, Carmen en Garrett doden, omdat ze blijkbaar van het vampierkind afweten. Het stopte weer. Ik keek recht vooruit. Bella keek me aan maar keek soms naar buiten om te kijken of ze niet ging botsen met de auto. ''De Volturi.. Ze besluiten ook Kate, Carmen, Eleazar en Garrett te doden omdat ze afweten van het vampierkind. Sneller rijden, Bella! Ik wil niet dat we te laat zijn'' dat was alles wat ik kon zeggen. Hopelijk waren we niet te laat, want anders waren we een deel van onze familie kwijt, een groot deel.. Eindelijk waren we er, we staptte de auto uit en liepen naar het kasteel.