Miss you

Ik rende vrolijk neurïnd het bos in. 'Lizzie!' Ik draaide me om, in de verte zag ik Emmett lopen. Hij rende snel naar me toe. 'Hé Emmett. Wat doe jij hier?' Vroeg ik opgewekt. 'Nou, Rose, Edward en ik gaan jagen. We vroegen ons af of je mee ging.' 'Nee, niet nodig.' Hij knikte en rende weer weg.

Tijdsprong van 2 dagen:

Ik had nu al 2 dagen niks van Paul gehoord. Ik twijfelde steeds of ik naar hem toe zou gaan of niet. Misschien wou hij me niet zien. Of misschien mocht het niet van Sam. Straks was er nog iets ergs gebeurd!
Ik was net van plan om te bellen toen de telefoon ging. Ik nam snel op. 'Lizz?' Ik kreeg eem spontane glimlach toen ik zijn stem hoorde. 'Paul! Ik ben zo blij dat je belt.' Ik hoorde Paul lachen. 'Ik heb je zo gemist.' zei ik toen. Mijn stem klonk een beetje triest. 'Ik jou ook.' zei hij. 'Waarom belde je niet eerder?' 'Nou, het gaat een beetje slecht tussen mij en de rest van de roedel.' Hij klonk verdrietig. 'Het komt allemaal wel goed.' zei ik toen, maar mijn stem verraadde me. Ik was altijd een slechtte leugenaar geweest. Het was stil aan de andere kant van de lijn. Ik kon het niet meer volhouden. Ik moest naar hem toe! 'Ik kom er aan.' zei ik tegen Paul en voor hij iets kon zeggen was ik al weg.