11

'Kom je vanmiddag thuis?'vroeg mijn moeder toenik naar buiten ging.
'Ik zie wel, ik bel als ik niet kom,'zei ik terwijl ik het huis uit stormde.
'Sorry dat ik zo laat ben,'zei Kim die aangerend kwam.
'Ik ben pas net buiten.'
'Dan waren we allebei laat.'
'Zullen we doorlopen anders zijn we te laat.'
'Wij met ons laat.'
'Ik heb pas een keer laat gezegd, o nu twee keer.'
'Ik kan niet wachten tot het weekend.'
'Ik ook niet.' O ja ik ben op een woensdag aangekomen dus het is nu vrijdag.
Toen we op school aankwamen werden we bijna geplet door de jongens.
'Gaan jullie vanmiddag mee naar het strand?'vroeg Jacob.
'Ja gaaf,'zei Kim.
'Natuurlijk,'zei ik.
'Waarom natuurlijk?'vroeg Paul.
'Omdat ik dol ben op strand.'
'Wacht is dat Tom?'vroeg Embry toen er een lange, gespierde jongen langs kwam.
'Volgens mij wel, maar hij kan toch niet zoveel veranderd zijn in een dag?' vroeg ik.
Ik zag dat ze Tom nastaarde met een trieste blik, wat was er aan de hand.