2.8 Alisha Jacky Carter

Iets in me zegt dat ik dit niet moet doen, maar aan de andere kant wil ik zo graag gewoon met hem mee gaan. Naar huis ga ik niet en waar moet ik anders heen. Natuurlijk kan ik altijd naar Victoria, Lizzy of Myra gaan, maar dan zal ik vanalles uit moeten leggen. Dat moet ik trouwens ook als ik nu met Justin meega. Toch slenter ik met hem mee.
Zijn arm om me heen geslagen en dat voelt veillig. Omdat het donker is en hij een pet draagt zou ik hem bijna niet herkennen, maar door het vertrouwde luchtje weet ik zeker dat hij het is. In het huis is het stil en donker. 'Chaz ik zeker gaan slapen', mompelt hij. 'Wacht even hier'. Dan laat hij me achter en verdwijnt ergens in het appartement. Verderop hoor ik wat gemompel en gestommel. Er komen twee jongens tevoorschijn uit het donker. Door de pet herken ik Justin meteen weer, naast hem staat Chaz. Hij wrijft wat slaperig in zijn ogen. 'Hé Ali'. Ik grijns even terug. 'Daar ben ik weer'. 'Je hebt gehuild', zegt hij beschuldigend en ik voel hoe de tranen opnieuw opkomen. Het kost me moeite om ze te verdrijven. 'Chaz, laat haar met rust', sist Justin. 'Als het niet uitkomt dat ik hier ben ga ik weer', stamel ik wat zenuwachtig. 'Nee. je kan hier slapen. Ik ga op de bank of bij Chaz en dan mag jij in mijn bed of'. 'Het maakt niet uit', onderbreek ik hem. 'Jij gaat in mijn bed en ik slaap bij Chaz op de kamer. Er ligt hier nog wel een matras of iets'. Chaz vertrekt zonder iets te zeggen weer naar zijn eigen kamer en Justin trekt me mee naar zijn kamer. 'Ik slaap bij Chaz en Ryan, de achterste kamer. Als je iets nodig hebt kan je me daar vinden'. Hij opent zijn kast en trekt een trainingsbroek tevoorschijn. 'Hier, doe deze maar aan'. 'Het is goed zo', verzeker ik hem. Om hem te bedanken druk ik een kus op zijn wang. 'Heel erg bedankt Justin. Het spijt me echt van je gezicht'. Ik kijk even naar zijn wang, hier in het licht val het best op dat hij blauw is.
'Vergeven'. Onze blikken kruisen elkaar. Even komen onze lippen steeds dichter bij elkaar. Hat lijkt automatisch te gaan. Uiteindelijk draai ik toch mijn hoofd weg en gebeurd er niks. 'Weltrusten Ali', fluister Justin. Ik knik en loop richting het bed. 'Jij ook'. Dan loopt hij de kamer uit en sluit de deur achter zich. Ik trek mijn eigen broek uit en de zijne aan. Ook mijn vest doe ik uit en kruip het bed in. De dekens trek ik ver over me heen en snuif de lucht van Justin op. Ik besluit Justin toch nog een keer te smsen omdat ik hem niet genoeg kan bedanken hiervoor. Heel erg bedankt voor alles. Het spijt me echt, ik wil je het je gewoon nog een keer zeggen. x Ali

Als ik de volgende ochtend wakker wordt ben ik even verward. Vooral omdat Justin in de kast sta te rommelen. Tenmisnte ik ga er vanuit dat het Justin is. Slaperig trek ik de dekens over mijn hoofd heen. Mijn hoofd hoeft hij op dit moment niet te zien, waarschijnlijk zie ik er verschrikkelijk uit. 'Ali, ben je wakker', hoor ik hem zeggen. Ja. duidelijk Justin. Hij komt bij mijn hoofd op het bed zitten en trekt plagend de dekens van mijn hoofd af. 'Je verstopt je toch niet voor mij'. Ik sla mijn handen verdedigend voor mijn gezicht maar haal ze uiteindelijk toch weg.
Het valt me nu pas op dat hij geen shirt aan heeft, alleen een broek. Niet dat ik hem nooit zo heb gezien, maar nu is het misschien net even iets te veel. Ik ga overeind zitten naast hem. Zijn blote huid raakt mijn arm en ik voel een rilling door me heen gaan. 'En nu', vraag ik na een korte stilte. 'Just friends', vraagt hij en ik knik. 'Kom ik ga je voorstellen aan Sel'. Hij trekt me van het bed en sleurt me mee naar de woonkamer. Daar zit iedereen, Chaz en Ryan natuurlijk achter de playstation. Pattie en Scooter aan de eettafel, het ziet ernaar uit dat ze een aantal dingen aan het regelen zijn. Selena zit tussen de jongens in op de bank. Het lijkt erop dat ze haar best doet ze wat rustig te houden.
'Sel, dit is nou Ali'. Ze kijkt op van het scherm en glimlacht vriendelijk. Ik loop naar haar toe om haar hand te schudden en besef dan dat ik nog in mijn slaapkleding loop. 'Ik, ik kon niet naar huis en toen mocht ik hier blijven', stamel ik. Ze lacht even. 'Het is al goed hoor. Justin en ik zijn tegenwoordig gewoon vrienden'. 'O', is het enige wat ik weet te zeggen.

Jeej, nog een stukje voor mijn schatjes. Misschien dat ik nog wel meer schrijf vandaag. Of willen jullie niet meer?