HS 9

Elk uur dat passeert, steelt een deeltje van mijn levenslust. Ik heb de kracht niet meer om de dieven te bevechten en laat ze hun gang gaan. Ik lig onbewegelijk op mijn bed, mijn hoofd op een tranendoorweekt kussen. De vijf lachende gezichten op de foto in mijn hand verdwijnen zachtjes in de tranenwaas. De foto is enkele maanden geleden genomen, toen Rika en ik nog zorgeloos het gefluister achter onze rug negeerden. Het is een van de zeldzame foto’s waar de hele vriendengroep samen op staat. Die dag heb ik een hele tijd moeten smeken om Rika naast me op de foto te krijgen. Na veel gezaag en gebedel kwam ze dan toch een keer voor de camera staan in plaats van er achter. Mijn vingers strelen de foto. Kon ik de tijd maar terugdraaien naar die zorgeloze periode.

Een intense etensgeur dringt mijn neus binnen. Nog geen seconde later wordt de geur gevolgd door het openen van mijn slaapkamerdeur. Ik kijk niet om, maar weet dat mijn moeder opnieuw een poging onderneemt om me te voeden. Ik verstop snel de foto onder mijn kussen, naast de brieven die ik daarnet heb geschreven.

“Wat is er toch aan de hand, Luna? Je zou moeten genieten van je vakantie. Heb je pijn? Ben je ziek?”

Ja, ik heb pijn… in mijn hart, denk ik bij mezelf, maar mijn mond blijft gesloten. Mijn moeder is naast me komen zitten en streelt troostend mijn hoofd, maar de pijn in mijn hart wil niet verzachten.

“Ik laat een warm badje voor je vollopen. Dat zal je deugd doen.”

Ze geeft een kus op mijn kruin en verlaat de slaapkamer. Ik hoor de laminaat kraken als ze richting de badkamer wandelt. Even later hoor ik het water in het bad lopen.

Het water stopt met lopen en mijn moeder begeeft zich weer naar beneden. Als ik zeker ben dat de bovenverdieping leeg en verlaten is, klauter ik uit mijn bed en slenter naar de badkamer. De vochtige warmte benauwt mijn adem. Toch doet het goed om een andere temperatuur op mijn huid te voelen. Ik kleed me uit en stap het water in. Mijn voeten kleuren meteen rood als ze in contact komen met het hete water. Ik negeer de reflex om mijn voeten uit het water te halen en laat ook de rest van mijn lichaam proeven van de hitte. Ondanks de kalmerende vanillegeur, die mijn moeder in het bad heeft gegoten, kan ik niet kalmeren. Duizenden gedachten racen door mijn hoofd en de pijn in mijn hart blijft overweldigend. De tranen rollen van mijn gezicht en vallen een voor een in het water. Enkele zonnestralen weerkaatsen op het water en doen alles in de badkamer blinken. Een voorwerp op de badrand trekt mijn aandacht. Dit is mijn lot. Vastbesloten neem ik het scheermesje en breng het naar mijn linkerpols. De pijn, wanneer de mesjes mijn huid doorboren, doet goed. Hierdoor vergeet ik de pijn in mijn hart. Naarmate het bloed uit mijn lichaam sijpelt, sijpelt ook mijn levenskracht weg. Het water kleurt zachtjes rood. Een kleine glimlach verschijnt rondom mijn lippen. De pijn is eindelijk verdwenen.