9

POV Jacob Black
Ik hield haar armen stevig vast, ze mocht niet weg, we moesten bij elkaar blijven. Tranen verzamelde zich in haar ogen en hetzelfde gebeurde bij mij. 'Rustig maar Jacob, rustig maar Pocahontas,'mijn moeder probeerde ons te kalmeren terwijl ze mijn handen van Pocahontas armen haalde. Een andere vrouw nam haar mee, Pocahontas keek over haar schouders naar mij. Dat was het laatste wat ik van har zag. Een betraand gezichtje.
Ik schoot wakker en zag dat mijn vader naast mijn bed in zijn rolstoel zat.
'Pocahontas,'zei ik.
'Pocahontas is weg,'zei mijn vader bars.
'Ze is terug.'
'Dat kan niet.'
'Weet ze het?'
'Nee en ze mag het niet weten.'
'Ik ga het niet voor haar geheim houden.'
'We hebben alles gedaan om het geheim te houden en jij gaat dat niet verpesten.'
'Ze is verdomme mijn tweelingzus en ze kende mij tot vandaag niet!'
'Zet alles maar op het spel voor jezelf.'
'Ik ga wachtlopen,'zei ik en ik sprong uit het raam.