002~ in the Air with some trouble downstairs.

Een zoemmend geluid berijkt dan uitendelijk mijn oren. de rode cijfers geven aan dat het 2:50 is. Zo vroeg. moeizaam stap ik uit mijn bed en sla op mijn wekker en het gezoem stopt. langzaam loop ik door mijn kamer en probeer de lichtknop tevinden. na wat gestruikel en mis slag vind ik hem dan toch. het licht knipt aan en moeizaam sluit ik mijn ogen. Zo fel. ugh. ik maakt een simpele knot in mijn haar, kleed me aan en poets mijn tanden in een donkere badkamer. ''Jenny?'' hoor ik een moeizaam klein stemmetje zeggen. ik kijk naar mijn broertje die gapend in zijn ogen wrijft. ''he mich.'' zeg ik tewrijl ik door zijn haren woel. het was lief van hem dat hij op stond om me gedag te zeggen. integendeel, dat had ik nooit van hem verwacht. Mijn ouders slapen nog. dat had ik dan wel weer verwacht. beneden knik ik het licht aan en loop naar het koffie zet apparaat. ik zet de melkschuimer aan en maak een lekkere grote mok klaar. ''wil je ook mich?'' vraag ik als ik een slok neem. hmm de warme koffie voel ik langzaam door mijn keel naar mijn maag stromen en ik ben gelijk een stuk warmer. hij knikt moeizaam vanachter zijn ipod en loopt naar de keuken om zijn mok aan te pakken. ''dankje.'' zegt hij en gaat aan de keuken tafel zitten. ''jen.'' zegt hij dan. vragend kijk ik hem aan maar dan zegt hij niets meer. '' wat is er?'' vraag ik dan. '' denk je dat mam en pap weer normaal gaan doen?'''mijn kleine broertje van 14 steld een vraag die ik me al jaren aan me zelf stelde. Mijn ouders leken een haat aan elkaar tehebben maar bleven toch bij elkaar. Mitchel dat het er een stuk moeilijker mee dan ik. ik zuchte. '' ik hoop het. en anders kom je lekker bij mij.'' dan zet hij zijn mok met een klap neer op de tafel. '' ja jij hebt makkelijk praten! het word je te moeilijk en je vertrekt! snap je niet dat ik hier niet weg kan! dat jij mij nu alleen laat! verdomme jenny!'' tranen springen in zijn ogen. en dan zwaait de deur open. '' doe eens wat zachter ik probeer te slapen!'' chagerijnig zie ik mijn vader in de deur opening staan en doet geërgerd de deur weer dicht en ik hoor hem door de gang naar boven sloffen. Nu begint mijn broertje ook te huilen. ik pak hem vast . '' ga mee '' is het enige wat ik zeg. '' ik zorg voor je echt waar, ik overuitg mam en pap wel. Je kan hier niet alleen blijven, of je gaat mee of ik blijf.'' dan pakt hij me stevig vast. '' je moet wel gaan , je hebt dit altijd al gewild'' zegt hij dan snikkend. '' maar ik ga niet zonder jou '' zeg ik dan emotioneel. '' hoe kom ik dan aan een ticket?'' ik pakte zijn ipod en ging naar lastminute. mitchel rende naar boven en pakte zijn spullen. met een gitaar en koffer in zijn hand liep hij naar de voordeur en zette daar demomstrief zijn spullen neer. ik glimlachte. '' is er een kaartje?'' vroeg hij toch twijfelend. ik knikte blij en hij vloog me om mijn hals. dan staat mijn moeder dit keer in de deur opening. '' wat is hier de bedoeling van''boos staat ze nu voor me en een ader in haar nek word dikker. '' mitchel gaat met mij mee!'' zeg ik en pak hem bij zijn arm .'' Mitchel gaat godverdomme helemaal nergens heen!'' ze pakt Mitchel van me af en hij rukt zich los. ''Het is hier een hell! als ik niet met jenny mee mag . Loop ik wel weg!'' mijn moeder kijkt nu boos, net een klein kind. '' ga dan maar! maar denk niet dat je ooit nog terug kunt komen!'' Mitchel lacht nu flauw. '' alsof ik dat van plan was.'' ik kan alleen maar met open mond meekijken. ik wist niet dat hij het zó zat was. Buiten hoor ik getoeter en Mitchel pakt zijn spullen en loopt naar buiten., ik volg hem en kijk nog even naar mijn moeder. ze staat met haar handen over me kaar en kijkt me woest aan. ik bijt op mijn lip en sluit dan de deur. de sleutel gooi ik door de brieven bus naar binnen.
Als we in de taxi zitten is het stil. niemand durft wat te zeggen.
als we uit stappen zegt Mitchel dan eindelijk wat. ''Kom Jenn, dit kunnen we.'' mijn broertje van 14, met de zelfde blauwe ogen het zelfde dop neusje en de zelfde glimlach kijkt me aan. Hij gaf mij het gevoel dat ik er echt toe deed. wauw. glimlachend sloeg ik mijn arm om hem heen. '' heb je zin in friet?'' vraag ik lachend.'
''Waarneer niet??'' antwoord hij blij.
Na wat gegeten te hebben zitten we dan eindelijk in het vliegtuig , Mitchel kijkt een film op zijn ipod en ik kijk een beetje uit het raam. Snel sms ik oom John met alles wat er gebeurt is. hij begreep het vast wel. Hij wist maar altegoed hoe zijn zus was. Mitchel viel uit eindelijk ik slaap en zachtjes zette ik zijn ipod uit. Ik keek naar zijn slapende gezicht, en wist dat er geen beter optie was dan hem meetenemen. Ik vroeg me alleen af hoe het met mijn ouders ging, waren ze echt zó harteloos?