Hoofdstuk 3

Basil keek hem verheugd aan.
‘Uitstekend! Dan zal ik binnenkort contact met u opnemen, meneer Gray,’ sprak Basil.
Dorian glimlacht aarzelend. ‘Dorian,’ zei hij.
‘Pardon?’ vroeg Basil verbaasd.
‘De naam is Dorian,’ antwoorde Dorian vriendelijk.
Basil knikte en draaide zich om. Langzaam liep hij de zaal uit. Dorian keek de man even aan, voordat hij zich weer in het gesprek van de vrouwen mengde.
‘Dorian, je speelde werkelijk prachtig!’ roept een van de dames uit. ‘Binnenkort geeft mijn man een feest. Ik sta erop dat je ook komt.’
‘Dat is heel erg vriendelijk van u, mevrouw,’ antwoordde Dorian. Hij maakte een kleine buiging. ‘Ik zal er zijn.’
De vrouwen keken allemaal verheugd, en Dorian besloot dat het tijd was om te gaan. Ook hij draaide zich om en liep naar buiten, waar het rijtuig al op hem stond te wachten. Victor zat al in het rijtuig en feliciteerde Dorian uitbundig met zijn prestatie van vanavond.
‘Uw grootvader zou trots op u zijn geweest, meneer Gray,’ sprak Victor.
Dorian wuifde het compliment weg met zijn hand, en keek de rest van de rit naar buiten. De weg naar de villa was niet mooi. Om van de zaal naar de villa te komen moest men eerst door de achterbuurten van Londen heen. De villa lag namelijk net iets buiten de stad. Dorian keek zijn ogen uit. Waar hij tot voor kort woonde had hij armoede gezien. Maar niets vergeleken met dit. Dronken mannen die naar elkaar schreeuwden, vrouwen met baby’s , besmeurt met modder.
Toen ze eindelijk bij de villa kwamen liep Dorian zonder een woord te zeggen door naar boven, naar zijn bed. Toen hij op het punt stond om in slaap te vallen, beslopen de nachtmerries van zijn grootvader hem weer. Dorian kneep zijn ogen dicht en probeerde aan fijne dingen te denken.

Toen hij die ochtend wakker werd, had Dorian niet in de gaten dat dit de dag was waarop zijn leven een heel andere weg zou inslaan.
Hij kleedde zich rustig aan, en vervolgens liep hij naar beneden. Hij had de bezoeker in de hal op het eerste ogenblik nog niet zien staan. Toen deze vervolgens zijn keel schraapte keek Dorian op.
‘Goedemorgen, meneer Gray!’ sprak Basil vrolijk.
‘Dorian,’ verbeterde Dorian. Vervolgens glimlachte hij. ‘Goedemorgen, Basil.’
‘Dorian. Ik weet dat ik nu opdringerig overkom, maar vindt u – ik bedoel vindt jij - het goed als ik vandaag al begin?’ vroeg Basil, een beetje verlegen.
Dorian knikte. ‘Natuurlijk’
‘Ik neem u – je – nog niet mee naar mijn atelier. Een schilderij maken kost tijd, weet u. Er gaan voorstudies aan te pas,’ sprak Basil terwijl hij een schetsblok uit zijn tas haalde, samen met een paar potloden. ‘Als u nu even naar rechts wilt kijken,’
Dorian luisterde naar de man, en zo stond hij de hele middag en ook nog een paar middagen daarna naar de aanwijzingen van de schilder te luisteren terwijl die zijn profiel schetste.