Chapter Twenty-Eight,

Elise's pov

'Hoe bedoel je niet echt?' vraag ik Johan. Hij staat op. 'Eh. Hij is niet dood.' Ik kijk hem droog aan. Hij praat verder. 'Ik ben je vader.' 'Je bedoelt stiefvader.' verbeter ik hem droog. 'Nee,' zegt hij. 'ik bedoel je echte vader.' 'Jij? NoWay!' Hij kan hem niet zijn. Mijn vader is dood. En ik mag hem niet eens! 'Elise,' wil mijn moeder beginnen. 'Weten Alexandra en Rosanne het?' onderbreek ik haar. Ze schud haar hoofd. 'Maar daar is een reden voor. Johan is hun vader niet.' 'Oh, dus je was vreemdgegaan. Fijn, zo'n moeder die met allerlei kerels gaat!' ik loop sarcastisch rond ik de kamer. 'Hun vader en ik waren toen al gescheiden.' 'Je zei dat hij dood was!' 'Dat is hij ook. Hij kreeg een auto ongeluk, hij was ter plekke overleden.' vertelde mijn moeder. 'Waarom vertel je me dit nu pas!' schreeuw ik. 'Het was moeilijk om de waarheid te zeggen.' zegt mijn moeder kalm. 'Dus dan ga je liegen?' roep ik. 'Fijn! Heel fijn! En als je weggaat, gooi die lelijke vent daar' waarbij ik naar Johan kijk. 'even de deur uit en daarna jezelf!' ik loop boos weg en gooi de voordeur open. Ik sta stil. 'Harry...'