O27.

Na te zijn uitgestapt en dan naar het station te zijn gewandeld, sta ik nu aan te schuiven voor mijn cappuccino.
Nog geen 5 minuten later zet ik me neer aan een klein tafeltje en scroll op mijn blackberry door mijn vriendenlijst en daarna mijn muzieklijst, wat doe ik uberhaupt op op dit uur.
Ik rol met mijn ogen naar het stomme scherm. Waarom he? wil ik het vragen, dwingen me een antwoord te geven.
"Hey, wat ben jij vroeg op." grijnst een meisje naar me, ze gaat over me zitten en slurpt van een goedje met veel slagroom en caramel.
"Huh? ja.." zeg ik snel en vestig me weer op mijn scherm, waar zeker niets interresanter was te zien.
"Ik ben op doorreis, mijn trein is er pas over een uur. Dus ik dacht, gaan we even langs de starbucks." ratelt ze verder, ik knik begrijpelijk, zou ik ook gedaan hebben.
"Maar ik zou nooit vrijwillig zo vroeg op staan." zucht ze spottend. "Dus, wat is jouw reden?" ze staart met een suggestieve blik door mijn ogen lijkt het wel.
"Ik had een droom, mijn .. ja.. geen idee wat hij van me is, zoende me onderwater, ik kreeg geen adem meer en ik kwam dus boven en werd daarmee verward wakker. Toen nam ik de bus naar hier en nu drink ik koffie." ratel ik zonder er over na te denken, ik kijk naar haar op en slurp, met geen enkel greintje fatsoen, van mijn koffie.
"Je bent verliefd, dus?" vraagt ze nieuwsgierig, ze buigt naar me toe als ik knik. "Wat is zijn naam?"
Haar ogen twinkelen in dit licht, ze kent mijn naam niet eens en ik ken haar naam niet.
"Harry." grijns ik, mijn kaken worden rood, ik probeer ze te bedekken door mijn warme koffie dicht tegen ze aan te houden.