Everybody loves Someone, Part 6: It's Over (1D & TW)

‘Kim?’ hoorde ik Zayn vragen. ‘Kim is al naar huis!’ schreeuwde ik naar hem. Waarom moest Zayn Kim spreken? Voorzichtig kwam hij de kamer binnengelopen. ‘Hoezo moet je naar Kim dan?' vroeg ik hem. ‘Oh niks joh, laat maar,’ antwoordde hij, maar ik zag dat hij loog. Natuurlijk loog hij, je gaat niet zomaar iemands naam door het huis lopen roepen. Waarom, oh waarom moest Zayn spreken met Kim? Ik begon achterdochtig te worden, maar voordat ik ook maar iets aan hem kon vragen, stormde Niall binnen. ‘Louis...snel. Dak... straat. Hij schrok. En nu is hij dood?’ Het was meer een vraag van hem dan een mededeling. ‘Niall, leg eens rustig uit wat er gebeurt is,’ vroeg ik hem. ‘Nou, Louis was op het dak. Hij schrok van mij. Hij viel. En ligt op straat nu. Kom mee dan, snel!’ Louis lag beneden op straat , terwijl hij eerst op het dak stond? Wacht effe, LOUIS?? Ik schrok en rende snel mee met Zayn en Niall, naar beneden. Vanaf toen ging alles heel snel, Louis werd de ambulance in gedragen. Ik schreeuwde geloof ik nog iets. Toen een taxirit richting het ziekenhuis, en we wachtten op de gang. Harry kwam binnen, huilde, net als ik. En toen was het nu.

Ik had geen tranen meer, zoveel had ik al gehuild. Ik hield van hem, maar had het nu pas door. Kim was gewoon een goede vriendin en ze was ook erg leuk. Maar Louis was degene met wie ik oud wilde worden. En nu lag hij hier, in het ziekenhuis, op de intensive care. Ik ging Kim nu bellen, dat het uit was. Snel liep ik weg van de jongens, op zoek naar een rustige hoek. Ik haalde mijn mobiel uit m’n broekzak, en toetste haar nummer in. Langzaam drukte ik het groene hoorntje in.

‘Met Kim?’ hoorde ik door de telefoon. ‘Ja Kim, met Liam.’ ‘Liam, wat is er? Je klinkt... verdrietig?’ vroeg ze. ‘Ehm, ja, dat klopt. Louis ligt in het ziekenhuis, hij is van het dak gevallen.’ Ik hoorde haar naar adem happen, voor haar was het natuurlijk ook schokkend nieuws. ‘Maar daar wilde ik het niet over hebben,’ vervolgde ik, ‘maar over ons wel.’ ‘Wat is er dan?’ vroeg ze verwonderd. ‘Ehm, Kim, ik...’ Ik moest even slikken. ‘Ik vind je denk ik niet zo leuk meer.’ Ik zei het zo zacht dat ze het nauwelijks gehoord kon hebben, maar ze barstte in snikken uit. ‘Het is over, Kim,’ zei ik nog, en ik drukte haar weg.

Meteen kwamen de vragen weer terug, terwijl ik terugliep naar de jongens. Waarom was Louis dan ook dat dak op gegaan? Waarom was hij naar beneden gesprongen? Had hij überhaupt wel gesprongen? Waarom was Zayn zo rustig? Waarom moest Harry net zoveel huilen als ik? Waarom liep Niall te mompelen dat hij een moordenaar was? Ineens vielen de puzzelstukjes in elkaar. Niall had hem geduwd! Woest stormde ik op hem af.