XXX

Alice Potter

Ik kijk hem even aan en alles schiet weer door mijn hoofd, ik voel dat ik in paniek raak en als Remus me bezorgd aankijkt, barst ik in huilen uit. Even kijk Remus me twijfelend aan, maar dan trekt hij me tegen zich aan. Ik pak zijn trui vast en druk mijn gezicht tegen zijn schouder. Hij wrijft zachtjes over mijn rug, maar vraagt niks, pas als ik weer een stuk kalmer ben geworden duwt hij me een beetje weg om me aan te kunnen kijken. ‘Wat- Wil je erover praten?’
Ik haal mijn schouders op en pak het puntje van mijn mouw vast en veeg de tranen van mijn gezicht. ‘Ik weet het niet.’ Ik frummel nerveus aan mijn mouw. ‘Ik kan gewoon niet normaal doen en ik verpest het de hele tijd.’
‘Wat? Wat verpest je?’
‘Er is iemand en ik… het…’
‘Je vindt iemand leuk?’ Ik knik en kijk Remus aan, hij heeft een rare blik in zijn ogen, maar dat kan ook komen door mijn ogen, die nog steeds waterig zijn. ‘Is het Sirius?’ vraagt hij, hij slaat zijn ogen neer en fronst zijn wenkbrauwen.
Verbaasd kijk ik naar hem, is dit waarom James vroeg of ik Remus leuk vond? Zou Remus iets hebben gezegd? Zou Remus... Als hij me aankijkt, weet ik niet hoe ik moet reageren, snel wend ik mijn blik af. ‘Sirius is nogal… Kijk, Alice, ik mag je graag en ik wil niet dat je gekwetst wordt, Sirius is…’
‘Ik weet het.’ Ik glimlach triest. ‘Ik weet het.’ Ik kijk Remus aan.
Het blijft een tijdje stil en ik denk na over de mogelijkheid dat Remus… Nee toch? Hij doet dit waarschijnlijk alleen omdat ik het zusje van zijn vriend ben. Hij voelt zich verplicht en hij doet zo ongemakkelijk omdat jongens het überhaupt niet leuk vinden daarover te praten. Toch? Remus is gewoon hartstikke aardig, die zou dit voor iedereen doen. Ik haal even diep adem en sta dan op.
‘Ik denk dat ik toch maar in mijn bed ga slapen.’ Ik glimlach even naar hem, hij staat op.
‘Ja, ik denk dat ik ook maar terug ga. Welterusten.’
‘Bedankt.’ Even twijfel ik nog, maar dan sla ik toch mijn armen om hem heen. We zijn gewoon vrienden en dat vindt hij ook.
Even lijkt hij geschrokken door mijn actie, maar dan slaat hij zijn armen om me heen. ‘Je bent-’
Ineens hoor ik achter me een geluid, niet veel later gevolgd door een stem. ‘Alice?!’