012

Vallery en Janneke zeggen niets. Opeens draait Janneke zich naar Vallery en knuffelt haar. 'Ik snap echt niets meer van jongens!!!' Ze probeert het zo zacht, maar boos mogelijk te zeggen. De deuren zijn namelijk nogal dun en buite kun je bijna alles horen. Vallery knikt maar zegt niets. Janneke laat Vallery los en ze kijken elkaar nog even aan. Vallery legt nog even haar hand op Janneke's arm en dan lopen ze naar buiten. Daar staat Remi op hun te wachten. 'Charlie en Jip zitten al in de zaal.' Janneke en Vallery knikken en kijken elkaar dan aan. Ze zeggen niets.. nog niet... Remi snapt er helemaal niets meer van. 'De jongens deden ook al zo raar!! Het is toch een leuke film..??' Janneke probeert zichzelf op te peppen. 'Inderdaad!!' schreeuwt ze net iets te hard, want de man achter de balie kijkt haar geïrriteerd aan. Remi legt een arm om de schouder van Janneke en de andere om die van Vallery. Die wordt helemaal wild en rent van hem weg. Janneke kijkt hem even aan en zet het dan ook op een lopen. Als ze weer langs Vallery loopt, zegt ze nog snel; 'Al doen die jongens nog zo raar, wij laten onze avond niet verpesten!' Vallery knikt en haakt haar arm in die van Janneke. Remi haalt hen in en met z'n drieën lopen ze de zaal weer in. Net op tijd, want het wordt alweer donker. Als ze gaan zitten kijken de mensen achter hun hen kwaad aan. Janneke steekt haar tong naar ze uit en Jip begint zachtjes te lachen. Charlie slaat een arm om Vallery heen en trekt haar naar zich toe. 'Sorry dat ik net zo raar deed.' fluistert hij in haar oor. Vallery glimlacht van oor tot oor en leunt tegen hem aan. Misschien is de avond toch nog niet verpest...??