•015

Janneke trok Vallery met wat moeite vooruit en liep toen het zwembad in. Meneer Wierts, die de gehele sportdag organiseerde, liep met een megafoon rond en wat begeleiders rond. "Wilt iedereen op de rand van het zwembad gaan zitten", riep hij door de megafoon. Binnen een paar minuten zat iedereen, naast elkaar, op de rand. Vallery en Janneke zaten niet meer naast elkaar, want Olaf en Kim wouden grappig doen en gingen tussen hun in zitten. Olaf naast Vallery en Kim naast Janneke. Aan de andere kant van Janneke zat Jip en daarnaast Gibby en Ralf. Maar het ging Janneke vooral om Jip, die een redelijk sixpack heeft, in ieder geval hij had het meest een sixpack van iedereen die Janneke vandaag had gezien. Dicht op Vallery zat Charlie, omdat Woody zo nodig weer tussen Charlie en John in zitten, waar bijna geen plek meer was. Typisch Woody. Vallery vond het helemaal niet erg, maar ze vond het iets minder fijn dat ze half geplet werd, maar Woody had bedacht dat Vallery dan half op Charlies schoot ging zitten, maar dat ging ze dus mooi niet doen. "Doe het lekker zelf", zei Vallery lachend tegen Woody, die zijn wenkbrauwen optrok. "Okee", zei hij blij en hij probeerde op Charlies schoot te gaan zitten, wat niet werkte en Charlie begon te spartelen, waardoor hij en Woody in het water vielen. Een aantal kinderen lachten, waaronder Olaf, John, Janneke, Jip en Kim, maar diegene die het hardste lachte was Vallery. Ze sloeg haar armen om haar buik heen en lachte zich echt kapot. Janneke keek even vaag naar Vallery, maar ze wist dat als Vallery eenmaal de slappe lach heeft, ze er ook moeilijk vanaf komt. "We zitten nu hier, maar waar die die man nou weer naartoe?", zei Jip tegen Janneke en Janneke keek naar Jip. "Geen idee", antwoordde ze en ze schrok even van een gil. Het was Vallery, die door Woody en Charlie het water in was getrokken. Vallery lachte nog steeds, alleen iets minder hysterisch dan net. Janneke keek lachend naar Vallery, die zielig in het water dreef.
Na een minuutje kwam meneer Wierts weer terug, nog steeds met die vervelende megafoon. "Willen alle kindertjes die zich niet konden beheersen weer op de kant gaan zitten?", riep hij door de megafoon en Charlie klom als eerste weer op de kant, daarna Woody, wat er nogal lomp uitzag en Vallery trok een pruillip. "Zo kom ik er toch niet meer op", zei ze zielig. Charlie stook zijn hand uit en hielp haar op de kant, maar nog steeds was er niet genoeg plek, maar het lukte wel een beetje. Janneke probeerde haar lach in te houden, want Vallery deed vreselijk klungelig, maar ze moest toegeven, als zij dat moest doen, deed ze ook zo. Ze keek even opzij naar Jip. Janneke wou dat zij tegen hem aan kon kruipen en dat ze zijn hand vast mocht houden, maar dat zou er toch nooit van komen. Jip keek richting meneer Wierts, maar vanuit zijn ooghoeken toch af en toe, onopvallend naar Janneke. "Nu kleutertjes weer normaal zitten, mag ik dan beginnen met mijn verhaal?", riep meneer Wierts door de megafoon. Hij had het tegen Charlie, Woody en Vallery, die in de lach schoten en moeite deden om niet in het water te vallen. "Nou eigenlijk niet", zei Woody zachtjes tegen Charlie en Vallery, die begonnen zachtjes te lachen en meneer Wierts begon zijn preek over wat er de bedoeling nou precies was en dat soort dingen, maar niet heel veel mensen lette op.