021

'Ssst, Mad, rustig maar,'troostte Elina me, een beetje onwennig met haar arm om mijn - zacht schokkende - schouders. 'Wil je dat ik tegen Robbie zeg dat hij weg moet gaan?'vroeg ze, toen een harde klop op onze deur ons erop wees dat Robbie nog steeds buiten stond te wachten.
Ik schudde mijn hoofd. 'Hij heeft gelijk. We moeten praten.'
Elina knikte, opende de deur en liet Robbie binnen. Zonder iets te zeggen ging Elina terug naast me zitten en ging Robbie op Elina's bed zitten, over me.
Robbie keek me bezorgd aan. 'Ben je zeker dat je nu wil praten?'
Ik veegde snel de tranen onder mijn ogen weg en keek dan op. Ik wist dat mijn mascara uitgelopen was en waarschijnlijk op mijn wangen hing en dat ik er sowieso verschrikkelijk uitzag, maar Robbie ze er niets van. Net als Elina.
'Kijk,'mompelde ik stil, 'we moeten praten, je hebt gelijk. Dus doen we dat meteen.'
Robbie knikte, maar keek nog steeds bedenkelijk. 'Oké.' Aarzelend keek hij naar Elina, die haar schouders ophaalde.
'Je wilde het hebben over mijn keuze... tussen Justin en... jou.' Snel veegde ik een - nog overgebleven - traan van mijn wang.
Weer knikte Robbie instemmend. 'Ik weet dat je die nog niet gemaakt hebt. Of dat je toch niet zeker bent van die keuze.'
Nu was ik degene die zacht knikte. 'Je hebt gelijk.'
Hij keek me aan alsof hij niet kon geloven dat ik dat net had gezegd. 'Ik heb gelijk?'herhaalde hij vertwijfeld.

Hopelijk heb ik ook vaak gelijk op mijn examens, haha
O bah, ik haat dit deel van het jaar, de tijd voor de vakantie zou zalig en niet stressvol moeten zijn (:
Ach, whatever, iedereen met examens, VEEL SUCCES!