O26.

Ik kijk op de klok. Ik had 5 uur op het water gedobbert, of was het nu in het water? Met een jongen, een mooie jongen. Hij kustte me?
Het is nu Half vier, te vroeg om op te staan, maar ik kan helemaal niet meer slapen. Ik knip mijn licht aan en knijp sterk mijn ogen dicht tegen het plotselinge licht. Ik spring uit bed en friemel mijn tenen in het dikke tapijt, geweldig gevoel om als eerste te hebben op een vroege ochtend, heel vroege ochtend.
Ik trek mijn kast open en kijk naar de vrij grote verzameling kleren. Grotendeels waren ze gekocht samen met May, 6 shirts waren vroege verjaardag cadeau's, maar mijn verjaardag was pas over 3 maanden.
Ik pak één van de zes cadeautjes en trek het aan, het is een shirt met een grappige print die op mijn mouwen en over het bovenste van mijn borstkas loopt, de onderkant van het shirt was gewoon wit.
De print is blauw, dus ik besluit mijn groene broek er bij aan gedaan, ik trek snel een stel toms, een vest en een muts erbij aan en loop naar beneden, daar was het helemaal donker. Ik passeer snel langst de badkamer om mijn gezicht te wassen, het water doet me meteen terug denken aan de droom die ik had.
Ik loop verder en neem een appel uit de mand, mijn portomonee van de kast en steek die in mijn zak.
Ik kribbel een briefje voor Jay. "Ben al vroeg weg, weet niet wanneer ik thuis ben, laat wel wat weten."In een snelle beweging steek ik mijn BlackBerry in mijn zak en loop het huis uit en trek de deur in het slot.

Doelloos wandel ik mijn wijk uit en beland ik aan een bushalte, die me naar het midden van de stad zou brengen.
Na een halfuurtje wachten, wat geen probleem voor me was, aangezien een bepaalde droom door mijn hoofd bleef spoken en ik mijn muziek had opgezet, arriveert de bus.
"Jongeman." zegt de vrolijke vrouw achter het stuur. Ik knik en ga op de eerste zetel zitten.
"Zo vroeg op?" vraagt ze verder, als ik de enige in de bus ben. Ik zucht luid en duidelijk, ik had geen zin in praten.
"uh.. Ja." mijn stem klinkt droog, een ochtend stem. Ze lacht.
"Naar waar ga je?" vraagt ze verder. "Nergens specifiek." zeg ik snel, ik schuif een stoel opzij en staar het raam uit. De stad was zo mooi nu, zo rustig en slaperig. Net een boerendorpje.