02.

er word op de deur geklopt. voorzichtig stap ik uit mijn bed op de deur af. voorzichtig kijk ik door een gleufje van de half kapotte houten deur. 'Louisa doe open' hoor ik een zachtje bange stem zeggen. ik open de deur en zie dat lorenzo daar met betraande wangen staat. 'louisa, er is weer iemand getroffen' zegt hij terwijl er een traan over zijn wang rolt. 'wie?'vraag ik voorzichtig. lorenzo trekt me mee naar het plein dat vol gepropt is met mensen, we dringen ons naar het midden en ik zie dat er een meisje ligt met lange blonde haren. ik kijk lorenzo ongelovelijk aan. 'nee lorenzo, nee dit kan niet'zeg ik terwijl ik in tranen uitbarst. ik duik naar beneden maar word tegen gehouden door zeno, hij wenkt dat ik met hem mee moet komen. lorenzo en ik lopen rustig achter hem aan. mijn tranen inhoudend. 'kom binnen'zegt zeno terwijl hij rondkijkt. we staan in zeno's huisje. het is niet groot en het staat midden in het bos. de rustige sfeer die in het huisje hangt is prettig. 'louisa' zegt hij terwijl hij wenkt dat ik moet komen. hij duwt me een briefje in mijn handen. 'lees dit als je alleen bent. ik vond dit op annabella's lichaam'zegt zeno. ik knik, lorenzo en ik verlaten het huis. 'ik moet gaan, "werken"' zegt lorenzo ik knik. rustig loop ik het bos in en open het briefje. sorry for everything staat erop