Feest - 42

De volgende ochtend was ik wel min of meer op tijd wakken: Yue wilde me net komen wekken voor het ontbijt. Snel douchte ik me en kleedde me aan. Vrolijk liep ik naar de eetzaal voor het ontbijt. Er zaten nog een aantal mensen die ik niet kenden.
“Hoi Lizzie, kom er bij zitten”, glimlachte Yue. “Diana, Thomatio, dit is Lizzie. Lizzie, dit is mijn zus Diana en haar man Thomatio. En dat is hun dochtertje Katara, ze is even oud als Yle, we zijn op dezelfde dag bevallen.”
“Hallo”, glimlachte ik.
“Dus jij bent die vuurmeester?”, vroeg Thomatio.
“Ja”, knikte ik.
“Je past toch wel een beetje op in de buurt van Katara hé?”, vroeg Diana bezorgd. “Ik weet niet hoe het komt, maar ze heeft gewoon iets met vuur. Als ze een kaars ziet kruipt ze er meteen naartoe, net als de open haard als die een zeldzame keer brandt.”
“Natuurlijk, ik ben sowieso voorzichtig”, glimlachte ik. Ik nam een boterham en begon te eten. Het ontbijt was heel gezellig, en niemand leek het erg te vinden dat ik geen lid van de familie was.
“Waar zitten wij straks, Yue?”, vroeg Diana.
“Aan de hoofdtafel. Yles geboorte is een familiegebeurtenis”, glimlachte Yue. Ze keek naar mij. “En jij, Lizzie, zit naast mij, op de ereplaats.”
“Ik?”, vroeg ik verbaasd.
“Ja”, glimlachte Yue.
“Hoort Yle daar niet te zitten? Het is toch haar geboortefeest?”, plaagde Sokka.
“Yle krijgt een veel mooiere plek”, lachte Yue.