2.6 Alisha Jacky Carter

'Wat moest hij nou weer van je', zegt Mike nog altijd kwaad als we samen in de auto zitten. Ik haal rustig mijn schouders op. Mike kijkt me me strak aan en ik wend mijn blik af naar buiten. 'Je snapt het allemaal toch niet'. 'Ali doe niet zo raar. Ik heb je zojuist geholpen. Dan moet je me ook vertellen wat er aan de hand is'. Ik kan mijn woede niet meer inhouden. 'Nee Mike! Je hebt me helemaal niet geholpen! Je hebt het alleen maar erger gemaakt. Je hebt het allemaal maar facking erger gemaakt', schreeuw ik. Dan klik ik mijn gordel los en storm de auto uit. 'Ik ga wel lopen naar huis'. Zonder dat ik het doorheb stromen de tranen over mijn wangen. 'Ali, wacht nou. Je gaat dat hele eind toch niet lopen', roept hij naar me. Mike stapt uit de auto, maar ik begin te rennen. 'Zoek het lekker uit allemaal. Rot op'.

Pas als ik helemaal uitgeput ben ga ik weer lopen. Ik bedenk me hoe ver het is om vanaf hier helemaal naar huis te lopen. En dat is wel een eindje. Misschien moet ik wel gewoon de metro naar huis nemen. Ik kijk naar het station dat op de hoek van de straat is. Ik twijfel besluit het dan toch niet te doen, de metro op dit tijdstip niet erg veilig voor meisje als mij. Lopend zoek ik naar de oortjes in mijn tas, als ik ze eenmaal gevonden heb doe ik ze in mijn Iphone en zet de muziek aan. Zo is ht wel uit te houden tot ik thuis ben. Rustig slenter ik verder, mijn benen zijn nu al moe en ik ben nog niet eens halverwege. De straten zijn donker en verlaten.
Om te tijd wat te dooien pak ik mijn Iphone uit mijn tas en ga naar twitter. mikecarter: Can someone pick up Ali, she`s walking home because she`s mad at me. I`m worried about her and think she`s a little confused. Ik schud onbegrijpelijk mijn hoofd, hij is dit keer gewoon te ver gegaan. alicarter: Walking home. I`m so angry. Please leave me alone for a moment. It'll be okay.
De straten waar ik nu kom worden steeds drukker omdat ik richting het centrum loop. Ik voel me wat veilliger nu er veel mensen om me heen zijn. Er passeert iemand die ik even denk te herkennen, toch loop ik flink door.
Tot ik een hand op mijn schouder voel. 'Hé, jij bent toch Ali Carter', zegt een stem. Vaag herken ik hem wel, ik weet zeker dat ik hem eerder heb gehoord. Alleen bij wie hij hoort is me onduidelijk. Ik draai me om en kijk recht in het gezicht van Chaz Somers, een van de beste vrienden van Justin. Hij glimlacht vriendelijk. 'Ik wist het wel', lacht hij. Ik weet mijn mond tot een mager glimlachje te vormen. 'Leuk je weer te zien Ali. Ik hoorde dat je Justin ook al ontmoet hebt'. Nu vaagt de glimlach weer weg. 'Helaas wel', antwoord ik. 'En ik geloof niet dat het een goed idee was. 'Waar ga je heen?'
'Naar huis, ruzie met me broer toen hij me kwam ophalen. Te ingewikkeld om uit te leggen'. 'Hij heeft Justin geslagen toch. Dat vertelde Selena'. Ik kijk hem wat verbaasd aan, maar hij knipoogt alleen maar. 'Hij vergeeft het je wel, dat weet ik zeker'. Onzeker haal ik mijn schouders om en mijn arm schampt even langs die van Chaz heen. Snel grijpt hij mijn hand vast en stopt me lopen. Ik sta stil en kijk in zijn ogen. 'Lieve Ali, wil je alsjeblieft niet meer zo gemeen zijn tegen Justin. Ik kan aan hem zien dat hij er kapot van is'. Hij glimlacht liefjes en ik begin te giechelen. 'Omdat je het zo schattig vraagt dan, zal ik het proberen', beloof ik. Hij laat mijn hand weer los en drukt een zoen op mijn wang. 'Yeah buddy. Je bent een topper. Nu moet ik Justin gaan vertellen dat ik je gezoend heb'. Ik trek mijn wenkbrauwen vragend op en lach. 'Oké, op je wang dan', grijnst hij. Zachtjes geef ik hem een duwtje tegen zijn arm aan. 'Er is echt iets mis met jou. Maar stiekem wist ik dat altijd al'. 'Later Ali'. Hij zwaait me gedag en gaat dan de hoek om.
Als ik mijn Iphone pak om de muziek weer aan te zetten zie ik dat ik een nieuw bericht heb. Van Justin.

http://www.youtube.com/watch?v=UyTazPPWIKk&ob=av2e
Jaay, ik ben helemaal dol op dit liedje. Weet niet of er nog een stukje komt voor vrijdagmiddag.