Chapter Twenty-Six,

Elise's pov

Ze zingen verder. Ik was even naar de wc. Ik was mijn handen en hoor de deur achter me. 'Jij vind die aandacht echt heel leuk, of niet soms?' Ik draai me om en zie Katrina staan. 'Wat?' vraag ik geschrokken door de vraag. 'Die aandacht. Dat One Direction je alle aandacht geeft. Ik moet er van kotsen!' 'Wat is er mis met jou! Ik heb er niet om gevraagd. Of ben je gewoon jaloers?' Ik begon bijna te schreeuwen. 'Op jou? Nee. Maar je moet weten, ik kan gemeen zijn...' 'Ja en weird!' onderbreek ik haar. Ze gaat verder. 'One Direction is te goed voor je.' Ze heft haar handen en ik voel een brandende pijn in mijn wang. Ik schreeuw van de pijn. En val op de grond. Ze lacht zacht en loopt dan weg. Voor ze de deur uit loopt kijkt ze nog even om. 'Bitch, je leven gaat kapot!' Ze loopt weg. 'Shit.' zeg ik zacht. Ik doe de kraan aan en gooi wat water in mijn gezicht. Ik haal even diep adem. Ik kijk in de spiegel. Er verschijnt een lach op mijn gezicht. 'Dat zou ze niet durven.' Ik zucht opgelucht en loop terug naar het podium. Ze waren handtekeningen aan het uitdelen aan een lange tafel. Ik keek rond. Katrina was nergens te bekennen. Dan zie ik de rest staan. Ik loop erheen. 'Hey, je hebt echt...' dan houdt Lisanne op. 'Wat ik er met je wang.' 'Uitgegleden. Het is niets.' Ik glimlach en Lisanne lat het gaan. Ik kijk naar de jongens. Dan zie ik Katrina staan. Ze staat bij Harry te slijmen. Hij kijkt er verveelt bij. Hij zet een handtekening en staat dan op. Zij was de laatste. Hij loopt naar mij. 'Wat was die laatste vervelend!' Ik zet een fake-glimlach op. 'Zulke mensen heb je.' De rest komt er ook bij en we lopen naar de auto's. 'Wij hebben een hotel, ergens in Enschede. Kennen jullie dat?' zegt Zayn. 'Eum... Nou, we wonen daar.' zegt Miriam lachend. Lisanne, Liam, Maya, Louis, Harry en ik zaten in een auto. Pamela, Leonie, Niall, Miriam en Zayn zaten in de andere. Na een kwartiertje rijden staart Harry de hele tijd naar me. 'Wat is er?' vraagt hij dan. 'Wat bedoel je?' vraag ik hem. 'Je bent zo stil. En je ziet er, ik weet niet, moe uit.' Ik lach sarcastisch. 'Ik ben ook moe.' 'Niet die doort van moe. Ik bedoel uitgeput.' 'Het is niets, Harry, gewoon een lange dag.' ontken ik.