Feest - 41

Tevreden nam ik de brief en liet hem aan Yue lezen.
“Alle watermeesteres gevangen nemen?”, vroeg ze geschokt. “Lizzie, waarom schrijf je hem dat?”
“Anders val ik door de mand als de admiraal met de vuurheer spreekt”, zei ik. Yue zuchtte.
“En wat denk je dat hij gaat doen?”
“Ik vrees dat de vuurheer de raad van de admiraal zal opvolgen”, zuchtte ik. “Ik zal proberen hem om te praten, maar de kans dat ik slaag is klein. Ik denk dat ik er hoogstens voor kan zorgen dat er enkele vrouwen hier blijven.”
“Lizzie, je weet toch dat Sokka en ik ook watermeesters zijn?” Ik keek Yue geschrokken aan.
“Nee, dat wist ik niet”, stamelde ik. “Dan moeten we daar een oplossing voor zoeken. Maar we kunnen best eerst de beslissing van de vuurheer afwachten.”
“Goed dan”, zuchtte Yue. “Ik laat morgen wel iemand een valk voor je halen.”
“Bedankt”, knikte ik.
“Oh, en Lizzie? Morgenavond geef ik een feest, en jij bent de eregast.”
“Waarom?”, vroeg ik verbaasd.
“Zonder jou was nu al heel de stad vernield”, glimlachte Yue.
“Ach, je hoeft het niet te doen. Ik deed het ook voor mezelf, dat weet je.”
“Dat maakt niet uit”, zei Yue. “Het is gewoon een feit dat je ons ontzettend hard geholpen hebt.”
“Je moet die moeite echt niet doen, een feest geven voor mij.”
“Doe ik ook niet”, grinnikte Yue. “Het werd tijd voor het geboortefeest van Yle.”
“Oké”, grinnikte ik. Ik geeuwde en stond op. “Ik ga maar weer eens slapen.”
“Slaapwel”, glimlachte Yue. “Trouwens, je hebt gelogen in je brief naar de vuurheer.”
“Hoezo?”, vroeg ik verbaasd.
“Je bent te vertrouwen, dus mag je vrij door heel de stad lopen”, glimlachte ze. “Enkel raad ik je aan om niet zomaar de gevangenis binnen te wandelen, zodat de admiraal geen argwaan krijgt.”
“Oké”, lachte ik. “En ik zal ook maar uit de buurt van de schepen blijven zeker?”
“Best wel”, lachte Yue.
“Slaapwel”, zei ik. Ik liep de woonkamer uit en ging naar mijn kamer.