Chapter Twenty-Five,

Elise's pov

'Ten eerste wil ik even zeggen dat ik Amsterdam verrassend leuk vind. Maar dat is toch ook zo. En ten tweede, wil ik een paar meiden bedanken die gekomen zijn.' In mijn ooghoeken zag ik Katrina helemaal oplichten. 'Ik wil dan ook even dat ze op het podium komen. Elise, Lisanne en Maya. Hij loopt naar ons toe en steekt zijn hand uit. 'Komt u maar!' roept hij. Ik pak zijn hand en klim het podium op. Maya en Lisanne doen hetzelfde. Maya loopt naar Louis en Lisanne naar Liam. Harry pakt mijn hand. 'Deze meiden zijn geweldig. En...' Hij kijkt naar mij. 'Ik ben geen single meer.' hij glimlacht en ik word rood. Hij geeft me een zoen. Alle meiden gillen. Liam en Louis doen hem na. Weer gilt iedereen. Ik kijk het publiek rond. Dan valt mijn blik op Katrina. Ze kijkt me vies aan. 'Maar...' begint Harry. 'ik wil jullie vragen of jullie alsjeblieft geen haat-mails willen sturen.' Hij doet zijn hand in die van mij en kijkt me aan. 'Baby, you light up my world like nobody else.' zong hij zachtjes. 'THE WAY THAT YOU FLIP YOUR HAIR GETS ME OVERWEEEELMED!' zingt het publiek hard mee. 'But when you smile at the ground it ain't hard to tell,,,' zingt One Direction mee. 'YOU DON'T NO YOU'RE BEAUTIFUL!' zingt iedereen weer verder. Ik keek naar Katrina. Ze zong niet mee. Ze staarde alleen maar voor zich uit met zo'n blik van: Bitch, je wereld gaat kapot!