Thinking

ik liep de volgende ochtend samen met Kim naar mijn huisje op de boerderij van mijn vader. kim was mee om te melden aan mijn ouders dat het waar was wat ik zei...mijn ouders geloofde me niet zo snel. toen ik onderweg was naar huis had ik wel elke keer het gevoel alsof we werden achtervolgd. thuis aangekomen en het verhaal verteld schrok mijn moeder de klere! de gedachte dat ze haar dochter verloren zal kunnen zijn verscheurt haar. natuurlijk maakte het mijn vader niet veel uit. die zat met het dagblad in zijn blauwe tuinbroek in de stoel voor de openhaard. het eerste wat mijn moeder vroeg was of ik een kopje thee wilde. nou thee gaat er bij mij altijd wel in... bij Kim trouwens ook.

mijn moeder wilde naar de politie gaan maar dat had weinig zin. we hadden niet genoeg bewijs. ik moest over een uurtje wel op school zijn. dus ik ging in een looppas naar school met mijn boeken op mijn rug. ik kon me niet concentreren. ik bleef maar denken aan die man met die ogen. ik zou zweren dat ik die ogen eerder had gezien. toen opeens kwam het in me op! de man die mijn brood opraapte!! hij was het! zijn blonde haar, zwarte jas en hoge hoed. het drong tot me door. ik moest hem vinden. ik was verliefd. het enige was dat ik niet wilde dat Kim of mijn ouders erachter kwamen! als dat zou gebeuren zal ik uit huis worden gezet.

ik kwam met een rood hoofd thuis om vervolgens aangifte te doen bij de politie! ik omschreef hem net als mijn gedachte. blond haar zwarte lange jas en een hoge hoed. de politie zei dat ik me moest focussen op school, familie en vrienden. dus dat deed ik maar... voor de helft dan. ik bleef maar denken en denken. als ik eens zoveel dacht over school zal ik niet dreigen te blijven zitten. maar ja dat is even een bijzaakje. ik zat toch al in het laatste jaar en mijn advies was om bakker te worden wat me toch al helemaal niks leek. 2 dagen later klopte de politie op onze voordeur.


(omg wat zal er zijn... zal hij zijn opgepakt of niet...