Chapter OO7

Ik loop heen en weer door mijn kleedkamer. Ik moet over een paar minuten het podium op. Die ruzie tussen mij en Chaz ik gelukkig weer goed. En Ryan is ook niet meer boos. Ik ga nog even snel voor de spiegel staan en ga even met mijn hand door mijn haar. Ik wil graag dat Selena ook bij het concert was, maar dat kan helaas niet. Inverband met haar moeheid. Ik hoor al mijn fans gillen, dat is voor mij het teken om naar het podium te gaan. Ik verlaat mijn kleedkamer en ik ren naar het podium. Ik ga een klein trappetje af en kom dan uit onder het podium. Daar wordt nog even snel het microfoontje op mijn hoofd gezet. Ik ga onder het luik staan en wacht tot ik langzaam naar boven ga. Ik sta op het podium, maar niemand in het publiek kan me zien door de rookwolk die op het podium zweeft. Maar ook omdat het donker is. Met een flits gaan alle lichten aan en word de muziek gestart. Ik begin te zingen en heen en weer over het podium te springen. Als het de muziek stopt is het tijd voor een praatje. 'Hoe gaat het met mijn beliebers?!' Schreewt ik door de zaal en iedereen begint te gillen.
'Mooizo. Mooizo. En hebben jullie er zin in?!' Vraag ik en weer begint iedereen te gillen
'Ja, ik ook.' Zeg ik. Het lijkt netalsof ik tegen een gillende muur praat. Of ik lijk niet iemand die tegen de telefoon praat. Je hoort die gene wel tegen de telefoon praten, maar je hoort die gene aan de andere kant van de lijn niet praten. Ik moet even lachen.
'Ik vind het wel gezellig om even met jullie te praten. Zullen we dit de heletijd doen? Of moet ik toch maar gaan zingen?' Vraag ik.
'ZINGEN!' Scheeuwt iedereen in de zaal. Ik lach weer even en de muziek word weer gestart. Net als ik wil gaan zingen, gaat de muziek weer uit. Ik kijk verbaasd de zaal rond. Wat is dit? Is er iets kapot? Usher komt het podium oplopen. Hij komt naar me toe en geeft me een hand en een knuffel. 'Gefeliciteerd.' Zegt hij.
'Hu? Ik ben toch niet jarig? Of wel soms? Wat is de datum van vandaag?' Vraag ik verbaasd. Is dit een grap? Usher lacht even.
'Nee, je bent niet jarig. Ik mag je mededelen dat je vader bent geworden!' Zegt Usher vrolijk. Ik? Vader? Selena is bevallen? En ik was er niet eens bij?! Stom concert! Zonder iets te zeggen ren ik het podium af. Ik ren zo snel als ik kan naar mijn kleedkamer. Ik pakt mijn mobiel en mijn autosleutels. Ik bel Selena op en ren bellend naar mijn auto. 'Hallo, met Selena?' Hoor ik aan de andere kant van de lijn.
'Hey, met Justin.' Zeg ik en ik stap mijn auto in.
'Justin. Gefeliciteerd.' Zegt Selena. Ik start mijn auto en geef vol gas.
'Jij ook, Selena. Vertel.' Zeg ik enthousiast.
'Het is ee-' Meer hoor ik niet. Ik hoor veel geluid. Mensen die gillen en schreeuw. En het getoeter van auto's. Ik voel brandende pijn aan mijn hoofd en ook de rest van mijn lichaam doet pijn. Ik heb mijn ogen dicht en durf me niet te bewegen, omdat dat teveel pijn doet. Toch probeer ik mijn ogen te openen. Moeizaam, maar met succes. Er zit een man naast me. En zo te voelen lig ik op de grond. 'Wat is er gebeurd?' Vraag ik aan de man die naast me zit.
'Je bent tegen een andere auto aan gereden, jongen. Geen zorgen. De amulance in onderweg.' Zegt de man.
'Ik moet naar Selena. Ik moet naar mijn kind.' Zeg ik tegen de man.
'Dat gaat niet, jongen. Je moet eerst naar het ziekenhuis.' Zegt de man.
'Nee, geen ziekenhuis. Selena en mijn kind. Daar moet ik heen.' Zeg ik en ik probeer op te staan. Maar de man houdt me tegen.
'Luister naar me, jongen. Je moet naar het ziekenhuis. Je verwondingen zien er ernistig uit. Je moet blijven liggen tot de ambulance is gearriveerd.' Zegt de man. Ik probeer nog een keer op te staan. Ook deze keer houdt de man me tegen. Langzaam wordt het lawaai om me heen zachter en zachter. En langzaam, beetje bij beetje, wordt alles zwart voor mijn ogen.