Beth, you're crazy!

We kwamen aan bij Beth's huis. Een klein gangetje tussen de hagen leidde naar de voortuin die afgeschermd was met een grote heg. Daar stond het gigantische zwembad. Beth zat al vrolijk te spetteren in met het water. Toen zo ons zag begon ze te zwaaien. 'Daar zijn jullie eindelijk!' riep ze. 'Ook fijn om je te zien, alweer' zei ik. Ze klom uit het zwembad, sloeg de handdoek om haar heen en rende naar ons toe. Ze knuffelde me. 'Beth, mijn kleren worden nat!' riep ik. Ze wuifde mijn opmerking weg en glimlachte naar Romeo. 'Jij bent wast Romeo, aangenaam! Ik ben Elizabeth, maar zeg jij maar Beth.' stelde ze zich voor. hij glimlachte verlegen en drufde duidelijk niets te zeggen. 'Joh, niet zo verlegen. Ik bijt niet' zei ze alsof ze het tegen een gewond dier had. 'Beth, het is geen kleuter' zei ik. Ze lachte. 'Weet ik ook wel!' riep ze tegen me. 'Hup! ga jullie omkleden! het is zo saai als je niemand onder water kan duwen!' zei ze vrolijk terwijl ze van het ene been op het andere huppelde. Ik nam Romeo naar binnen en eventjes later zat ik in het water terwijl ik Beth probeerde te ontwijken. Als je ook maar nét iets te dicht bij haar in de buurt kwam sprong ze zo op je rug. Dat deed ze vooral bij mij. Ik hield haar scherp in de gaten. Tot mijn opluchting zwom ze weg. Ze zwom naar Romeo en sloeg haar arm om zijn schouder. 'Je moet echt niet zo verlegen zijn hoor' zei ze overtuigend. 'Ik weet dat het even wennen is maar je komt me wel gewoon' Hij glimlachte dankbaar naar haar. 'In no time zal je al die knuffels en duwen normaal vinden, wie weet duw jij me dan wel onder' zei ze met een mega smile. En ze kreeg gelijk ook! Op den duur waagde hij het mij onder te duwen maar daar kreeg hij snel spijt van toen ik hetzelfde met hem deed. Plagerig stak ik mijn tong uit en Beth gierde van het lachen.