[SA] De moordenaar

Rellik

Deze dag begon geweldig. Vandaag was ik 16 geworden, dus mijn ouders namen me vandaag mee voor een dagje zee. Het was heel leuk, vooral omdat we bijna 2 jaar niet meer zijn weggeweest. Maar op de terugweg was er iets bizars:

De zon was net ondergegaan. Mijn ouders vonden dat we terug moesten. Zo gezegd, zo gedaan. Wat de hele dag mooi weer was, veranderde in een vieze regenbui die voor de ochtendgloren nog niet verdwenen zou zijn. Ook was de nacht gevallen en dus donker.
We waren nog een half uur verwijderd van de stad waar ik woonde toen opeens een persoon naast de weg stond, waarschijnlijk een lifter. De persoon zag er eng uit, had een gezicht van een gevangene en was helemaal doorweekt door de regen.
Mijn moeder, die langs de passagierskant zat, deed haar raampje open en vroeg waar de persoon heen moest. Aan zijn stem te horen was het een man, hij moest bij ons in de buurt zijn. Mijn moeder vertelde dat hij wel met ons mee mocht liften. De man liep naar de koffer en legde er de schop in die hij bij had. Hij deed het portier open en kwam aan mijn linkerzijde zitten. Mijn vader reed weer verder.
Nu hij naast mij zat kreeg ik schrik. Hij droeg een overal, die helemaal vuil was. Over zijn gezicht liep er een litteken en er zaten vuile strepen over zijn gezicht verspreidt. Ook zijn handen zagen vuil. Ik keek beter en zag dat de vuile strepen op zijn gezicht, het vieze op zijn handen en pijpen van zijn overal dezelfde kleur hadden, de kleur van bloed. Ik wil er wat van tegen mijn ouders zeggen, maar besef dat ze mij nooit geloven. Automatisch verzet ik me verder van hem af. Hij merkt het en kijkt me aan met een grijns. Hij draait zich weer naar voor en concentreert zich mee op de weg. Na enkele minuten zit hij in zijn zakken te graaien. Hij neemt iets en gaat er zachtjes over met zijn vinger. Een mes! Hij stopt het netjes weer terug in zijn zakken en tuurt naar buiten. De aangedampte ramen vind hij heel interessant zo te zien. Dan neemt hij zijn vinger en begint op het raam Letters te tekenen. R E L L I K. Wat wil dat zeggen. De man kijkt mij weer met een grijns aan. En dan zie ik wat het betekend! Rellik is killer achterstevoren! Zie je wel, hij is een moordenaar! Lichtjes begin ik te panikeren. Hij heeft daarstraks gewoon eerst iemand vermoord en daarna begraven, vandaar de schop. De man begint nog harder te grijnzen naar me en maakt zijn gordel los. Bang trek ik mijn benen wat op en zit nu met mijn voeten op de bank. Weer graait hij weer in zijn zakken. Het mes! Hij neemt het en komt er voorzichtig mee op mij af. Ik ben helemaal bevroren, ik durf mijn mond niet open te doen. Hij heeft net iemand vermoord en gaat mij nu ook vermoorden! Hij is nu heel dicht bij. Ik doe mijn ogen dicht. Ik voel zijn adem al. En dan uit het niets vind ik mijn stem teug en gil ‘STOP’ mijn vader trapt meteen op de rem. Als een reflex stamp ik tegen de man. Ik maak een afduwende beweging tegen hem en hij ‘vliegt’ naar de deur toe. De deur was zo te zien niet goed dicht en de man viel uit de auto. Verbaast van mijn eigen kracht kijk ik naar de plaats waar de man net zat. Dan hoor ik het geluid van piepende remmen. Er passeerde een vrachtwagen, hij is vast en zeker over de man gereden. Gelukkig! Nu ben ik veilig. Mijn ouders kijken nog steeds als bezetenen naar wat er in die enkele seconden was gebeurd. Snappen jullie het niet? Ik heb jullie net gered hoor! Dan beveelt mijn vader me dat ik in de auto moet blijven zitten. Mijn ouders stappen uit de auto en kijken naar de schade bij de vrachtwagen en wat er nog over is van de man. Mijn ouders babbelen wat met de vrachtwagenchauffeur. Dan stappen mijn ouders terug in. Moeten we niet met de politie bellen ofzo? Voor ik mijn mond kan opentrekken beveelt mijn pa mij nors om stil te zijn. We komen aan bij mijn thuis. Men opent de poorten zodat we binnen konden met de auto. Enkele mensen begeleiden me naar mijn kamer, terwijl mijn ouders met iemand praten.

Nu zit ik nog steeds op mijn kamer. Het is wit met kale muren. Veel meubilair is er niet. Een bed, een nachtkastje en een stoel. Ik snap nog steeds niet waarom ze me weer opgesloten hebben in mijn kamertje. Ik heb hun toch gered!

Volgende dag in de krant:
Gisteravond is er een man zijn leven verloren toen hij meeliftte. De man, van beroep als tuinman, was zonder benzine gevallen toen hij terug van zijn werk kwam. Hij nam zijn schop mee en ging door de regen verder stappen. De bemodderde man kreeg een lift van een gezin met een zoon van 16 jaar. Tijdens de rit kreeg de zoon hallucinaties en duwde de man uit de auto, recht voor een vrachtwagen. De man was op slag dood.
Deze jongen had eerder al een trauma opgelopen, in zijn jongere jaartjes was hij met zijn broertje aan het spelen op straat, toen opeens een auto aan kwam. Hij verloor zijn broer. Sindsdien is hij opgenomen in Rozendom, een ziekenhuis voor geestgestoorden en dergelijke.