Schrijfwedstrijd Dudley |2

Ik geloofde nooit dat er andere werelden waren, dat er andere wezens waren, maar ze bestaan. Enkele weken geleden heeft deze wereld me gelokt en gevangen genomen. Mijn nieuwsgierigheid won het van mijn angst. De wereld is geheel anders dan die van de mens, ze is vele malen mooier, vredelievender, fantasierijker. Ik woon hier, ben betrokken bij alles wat deze wezens doen, ben opgenomen in de grote familie. Ik ben hier geen uitzondering, ik ben net zoals hen een wezen dat thuishoort in deze wereld. Ik voel hoe ik verander, dat ik steeds meer het mens zijn verlies. Ik word zoals hen en heb er helemaal geen problemen mee.

De vrouwen, de ‘Sha’ genoemd, zijn echte strijders. Ze beschermen hun kinderen met hun leven, want er zijn vele vijandige wezens in deze wereld. Ik word zoals hen, ik wil zoals hen worden. Hun ogen zijn prachtig zwart, niet te lezen. De Sha hebben een oranje vacht, net zoals leeuwen, maar ze stralen vooruitgang uit, intelligentie. Ze lopen op hun achterste poten, hun voorpoten hebben vingers, net zoals een mens, maar dan met lange, scherpe nagels. Vleugels komen uit het rug, wat ze gebruiken als waarschuwing, maar ook ter bescherming van zichzelf en hun kinderen. Allemaal hebben ze puntige oren, waarmee ze veel beter kunnen horen dan elk levend wezen op deze planeet. Iedere vrouw draagt een andere ring, een teken van haar geest, haar persoonlijkheid. De ring groeit mee met de vrouw en verandert ook van vorm en kleur naarmate ze ouder wordt. Ze hebben goudkleurige manen, die gevlochten zijn. Hou ouder de vrouwen zijn, hoe langer hun haar.

De mannen, de ‘Whoo’ zijn echte vaders en beschermen hun familie. Ze hebben een sneeuwwitte vast en in tegenstelling tot de vrouwen, geen vleugels in dezelfde kleur als hun vacht. Hun vleugels zijn zwart en waar de vleugels uit de schouders komen, is een lederachtig huid, net zo donker als de vleugels. De mannen hebben tussen hun ogen een zwart teken, wat een familieteken is. Het toont ook aan wat voor persoonlijkheid ze hebben. Ze hebben zwarte nagels in die iedere mens in twee kan splijten en elk wezen dat in deze wereld leeft, ernstig kan verwonden. Ze hebben lichtgrijze ogen, die veel gevoelens tonen.

De eerste keer dat ik in deze wereld binnenkwam, was ik verrast. De prachtige, bloeiende planten. Er was veel water, dat altijd aangenaam warm was. De kleur van het water was een prachtig paars, dat steeds fonkelde. Het zonlicht straalde warmte uit en de maan had altijd een prachtige zilveren vloed om zich heen. Ik ben aangetrokken tot deze wereld, ze roept me steeds. Sinds enkele weken heb ik deze wereld niet meer verlaten en nu ben ik een Sha aan het worden. Mijn huid wordt oranje, zonder een vacht te worden, mijn oren zijn puntig en mijn ogen hebben al zo’n diepe, zwarte kleur. Ik heb van de ouderen een ring gekregen, die zich al geheel heeft aangepast aan mijn karakter.
Ik heb een eigen huis gekregen, de Sha betrekken me bij hun leven en ze vertrouwen me hun kinderen toe, wat een hele eer is voor een buitenstaander. Er zijn verschillende Whoo die me omringen, die me zien als één van hun vrouwen, wat me flatteert. Er beginnen vleugels te groeien, wat me veel pijn oplevert, maar ik ben gelukkig.
Ik heb een nieuwe familie, nieuwe vrienden en ik voel me beter dan bij mensen. Dit is wie ik ben, dit is wie ik altijd al moest zijn, maar op aarde niet kon zijn.

Ik ben niet van deze wereld en ik vind het geweldig.