Geladen

Geladen

'Kimmie... Doe nou eens redelijk'. Smeekte hij me lachend. Hij had nog niet door dat ik serieus was,en dat ik van ons tweeen de redelijkste was, wat een grap. 
'Redelijk?' schreewde ik, 'zoals jij afgelopen zaterdag?'  Hij sperde zijn ogen verbaasd en ongelovig open. O, haha hij begreep het, dat werd tijd. Ik stond voor mijn gevoel al uren te schreeuwen terwijl de woede door mijn lijf gierde.
'Als je het zo wilt spelen...' dreigde hij. 
'Dat wil ik, ja.' Ik stak op standig mijn kind in de lucht.
'Wat wil je doen? Je kunt niets doen.'
Ik deed alsof ik nadacht. ' Wat dacht je van naar de politie gaan? Ik weet er genoeg van, wat jij en je vriendjes allemaal doen.'
'Je komt niet ver zonder bewijs, geloof me maar,'  lachte hij. ja, hij had ongetwijfeld veel ervaring met de politie.
'O, maar je weet nog niet dat ik een foto heb, uh....vergeten te zeggen?'
Zijn gebalde vuisten trilden, zijn neusvleugels woedens opengesperd als een woedend dier. ' Jij kleine bi-'
'Noem me een bitch en je zal een bitch krijgen!'
'Je bent nog goedkoper dan gratis, en toch doe je zo stoer...'
'Ik heb genoeg van jou en je kleine plannetjes, ik ben weg.'
'Ik weet dat je van me houd, je kletst maar wat.' O, haha wat ontroerend. 
'Ik zal je niet uit je droom helpen. Of, nee... Toch wel. Want, Bas, ik heb niet genoeg middelvingers om precies te zeggen hoe ik over je denk.' met een grote draai draaide ik me om, en ik zwiepte heel indrukwekkend dramatisch mijn lange haar naar achteren. Met grote passen liep ik naar de deur, waarschiinlijk was hij verrast, anders had hij allang gezorgd dat ik niet weg kon. 
Pas op het erf begon ik te rennen, verbaasd door mijn eigen durf.
En bang voor de 2 klikjes die ik onmiskenbaar achter me hoorde en mijn dood voorspelden.