Chapter OO6

Ryan en ik zitten rustig op de bank. Nou ja, rustig? Ik ben nog altijd boos op Chaz. Ryan en ik besluiten even iets te gaan drinken. We staan op en verlaten de kamer. Verder op in de gang komen we Chaz tegen. 'Klootzak.' Hoor ik Chaz zeggen. Ik word boos, echt woedend.
'Chaz, je gaat eraan!' Zeg ik woedend. Ik wil boos naar Chaz toe rennen, maar Ryan pakt me vast.
'Ryan! Laat me los! Verdomme!' Zeg ik en ik probeer me los te trekken, maar dat mislukt. Ik zie dat Chaz schrok van mijn uitbarsting en hij kijkt me verbaasd aan.
'Justin, laat Chaz gewoon!' Zegt Ryan en me nog steeds stevig vast houdt. Ik geef het op en laat me verslagen op de grond zakken. Ik zit op mijn knieën op de grond en verberg mijn gezicht in mijn handen. Waarom reageer ik zo? Dat wil ik helemaal niet. Mijn ogen vullen zich met tranen. 'J-Justin.. Het spijt me..' Zegt Chaz en hij komt op zijn knieën voor me zitten. Ik kijk hem aan.
'Het spijt je?! Weet je dan niet hoeveel pijn je me gedaan hebt?! Ik dacht je iets in vertrouwen te vertellen en dan word je boos om iets dat jij bij mij deed dat ik niet eens wilde!' Zeg ik en nu rollen de tranen over mijn wangen.
'Ik weet het, Justin. Ik weet dat het fout was, meer dan fout zelfs. En ik wil dat ik de tijd terug kon draaien, maar dat kan niet. Ik weet dat ik stom ben geweest, Justin. Maar alsjeblieft, je betekent veel voor me en ik wil je echt niet kwijt.' Zegt Chaz. Zijn woorden raken me.
'Ik ga nu de zelfde fout maken als die jij gemaakt hebt.' Zeg ik. Chaz kijkt me niet-begrijpend aan.
'Wat bedoel j-?' Ik laat Chaz zijn zin niet afmaken en ik druk mijn lippen om die van hem. Even was ik bang dat Chaz me weg zou duwen, maar dat deed hij niet. Ik haal mijn lippen van Chaz zijn lippen af en zucht opgelucht.
'Waarom deed je dat?' Vraagt Chaz dromerig. Ik buig naar voor en plaats mijn mond naast zijn oor.
'Because I love you.' Fluister ik en ik druk een kus op Chaz zijn wang.
'I love you too.' Fluistert Chaz.
'Misschien moet ik maar gaan.' Zegt Ryan en hij rent weg. O nee, vergeten. Ryan had nog altijd iets met Chaz. Houd het dan nooit op?
'Chaz, we moeten hem zoeken.' Zeg ik en ik sta op. Ook Chaz slaat op.
'We hoeven hem niet te zoeken. Ik weet waar hij is.' Zegt Chaz en hij pakt mijn pols. Hij trekt me mee naar de podiumzaal. Hij neemt mee mee naar een deur, waarvan ik niet eens wist dat hij er was. Als hij de deur open doet, komt er een trap tevoorschijn die naar beneden lijdt. We lopen de trap af. De trap lijkt wel eindeloos door te gaan. Maar gelukkig komt er een eind aan. We komen in een ronde kamer met witte muren en allemaal witte meubels. Het lijkt net de hemel. Er zijn meer deuren. Wat zal er achter die deuren zitten? Nog meer trappen? Of gewoon kamers? 'Waar zijn we?' Vraag ik.
'Mijn oom is de baas van dit gebouw en alle toebehoren. Mijn oom had deze kamer laten maken als opslagplaats. Ooit is er hier in deze kamer een meisje overleden. Weet je nog dat ik zei dat geesten echt bestaan?' Vraagt Chaz. Ik knik.
'Ze denken dat het hier spookt. Dat de geest van het meisje hier nog altijd is. Mijn oom wilde het niet meer als opslagplaats gebruiken, dus ik mocht het hebben.' Zegt Chaz.
'Dus het spookt hier?' Vraag ik. Chaz knikt. Ik begin een beetje te trillen.
'Zo te zien ik Ryan hier niet. We kunnen hier weer weg.' Zeg ik en ik probeer Chaz weer mee te trekken naar boven, maar dat mislukt.
'Jezus, Chaz, wat ben je sterk! Nooit geweten..' Zeg ik en ik laat Chaz los.
'Ryan is hier wel. Kom maar.' Zegt Chaz en hij loopt naar een van de deuren, gevolgd door mij. Chaz maakt de deur open en we gaan de kamer binnen. De kamer is helemaal blauw, inclusief de meubels. Volgens mijn heeft elke kamer een eigen kleur. Ik kijk de kamer rond en op de blauwe bank ligt Ryan. En op de leuning van de bank zit een meisje. Ik knipper even met mijn ogen en dan is ze weg.. Raar.. Ik loop naar Ryan toe en kniel neer naast de bank. 'Ryan, het spijt me.' Zeg ik.
'Het geeft niet. Liefde kan je niet tegen houden.' Zegt Ryan en hij gaat rechtop op de bank zitten en ik ga naast hem zitten.
'Vind je het echt niet erg?' Vraag ik. Ik kijk heb schuldig aan en ik zucht.
'Ik vind het echt niet erg.' Antwoordt Ryan en hij geeft me een knuffel.