O24.

"Hij is homo, Sander.." verzeker ik hem, als hij nog eens pusht over dat hij elke week een ander meisje aan de haak slaat.
"Ik geloof je niet, waarom vertrouw ik je uberhaupt met mijn privéleven?" grom ik, ik pluk mijn jas van zijn bureaustoel en slaag hem gauw om. "Ik zie je nog wel." zeg ik bot en ik loop zijn huis uit en neem de eerste bus weer naar huis, in die bus bel ik May op.

Ik voel een klopje op mijn knie, we zitten op zijn kamer en het is een dag na ik Sander heb gezien. Ik wil hem vragen of hij een player is, maar als hij dat was zou hij dat me nooit zeggen.
"Lou.." begint hij zachtjes, als hij ziet hoe erg ik uit mijn element ben. Geen idee hoe hij dat merkt, hij kent me trouwens amper.
"Jij houdt best van streepjes, niet?" vraagt hij verder, zijn vinger dwaalt over mijn borstkas, die bedekt is door een blauw/ wit streepjes shirt. "Ben je een matroos?" vraagt hij verder, als ik niets antwoord.
Ik kijk hem vreemd aan, maar schudt dan mijn hoofd. "Nee, ik houd gewoon van streepjes?"
Hij grijnst en laat zijn vinger nu heen en weer gaan over de streepjes. "En als ik nu Kapitein ben? Neem jij dan het roer?"
Maakt hij hier een raadseltje van, zou ik hier iets onderliggend moeten zien. Hij staart me suggestief aan en steeds gaan zijn ogen van mijn ogen naar mijn lippen.
Ik slik luidruchtig. "Kapiteins nemen steeds het roer, matrozen staan enkel op uitkijk."
Hij grijnst en leunt met zijn gezicht dichter naar het mijne. Zijn krullen wiebelen naast zijn perfecte kaaklijn, die gevaarlijk dichtbij komt.
Op dat moment vliegt de deur open, klap. "Harry jongen.." ze bedenkt zich snel en trekt de deur weer snel dicht. klap.
Ik moet giechelen door het gebeuren, net als hij. Onze voorhoofden vallen tegen elkaar en zijn neus wrijft zachtjes over de mijne. We staren in elkaars lachende ogen. Een moment dat me zal bij blijven, een gevoel dat ik nog vaak wil voelen.
Een zachte zoen wordt op mijn lippen gedrukt. "Je bent zo mooi als je lacht, matroosje van me."