Lessem

Ik keek de leeuwin na terwijl ze terug draafde naar de koningsrots. Ineens zag ik Simba uit de grot komen, onbewust begon ik te grommen. Simba en de leeuwin knuffelde even, en toen liep Simba alleen door. Ik beukte me in het gras en keek waar hij naartoe liep. Simba liep naar de waterpoel en dronk ervan. Ik sloop op hem af. Ik gromde zacht, terwijl mijn nagels naar buiten kwamen. Het laatste uur van Simba had geslagen, ik zou Scar wreken. Ik duwde mijn nagels in de grond, en voelde mijn spieren zich aanspannen. Naar dit moment had ik mijn hele leven getraind. Ik zou voor de allereerste keer in mijn leven mijn moeder trots maken, ik bekeek de route waarbij ik zo snel mogelijk bij Simba was. Als ik via een linkse bocht zou rennen zou Simba alleen via het water kunnen vluchten. En dan zou ik hem hebben, als ik hem via de kant zou bespringen en hem neer kreeg zou ik winnen. Ik maakte mijn spieren los om te gaan springen. Maar toen was ik de prooi van een jager, ik schrok toen Kiara ineens voor me stond en vrolijk ‘Goedemorgen’ zei. Ik keek haar geschokt aan. De prinses moest lachen en dartelde om me heen. ‘Ik ben klaar voor mijn eerste les’ zei ze vrolijk. Ik keek haar even verbaasd aan, maar focuste me toen weer op de missie. Maar Simba was weg. ‘Hee kom op!’ zei Kiara terwijl ze vrolijk weg draafde, ik keek haar weer geschokt na. Ik keek nogmaals naar de waterpoel, maar Simba was weg. Grommend liep ik achter Kiara aan, maar toen liet ik mijn hoofd hangen. Alweer een poging die was mislukt… Kiara rende de savanne op en keek vrolijk naar me om. Mijn buik werd weer warm, maar ik wilde het niet. Ze weerhield me van mijn missie. Door me te storen, maar ook doordat ze mijn gevoelens in de weg stond. ‘Ik zie zebra’s’ zei Kiara vrolijk terwijl ze zich zo groot mogelijk maakte, ik keek ook even en zag de dieren staan. ‘Rustig aan bataraaf’ zei ik met een lacherige stem. Kiara keek glimlachend naar me om. ‘We beginnen gemakkelijk, oke?’ vroeg ik terwijl ik naast haar kwam staan. Kiara ging zitten en knikte. Ik keek even de savanne over, ik zag een open plaats. ‘We doen het volgende’ zei ik ‘Zie mij als je prooi, besluip mij’. Kiara glimlachte en slikte even, ik kreeg ook een raar gevoel toen ik eraan moest denken. Zonder nog een woord te zeggen rende ik naar de open plaats, en ging liggen. Ik ging met mijn rug naar Kiara liggen en dacht na. Wat moest ik doen als Kiara dadelijk bovenop me lag? Maar al snel werd ik uit die fantasie gehaald. Ik hoorde haar al van verre afkomen. Ik stond op en keek haar aan. ‘Als ik een kuddedier was geweest, was ik al weg geweest’ berispte ik haar. Ze deed haar oren naar achter en keek me van onder haar wenkbrauwen aan. Ik smolt even, erg lang kon ik niet kwaad op haar zijn. ‘Het geeft niks, iedereen moet leren’ zei ik zacht. Kiara knikte en ging weer door haar poten. Ik draaide me om en ging weer liggen. Ik hoorde haar sluipen, ‘probeer te kijken waar je, je voorpoten neerzet. En zet op diezelfde plaats je achterpoten’ zei ik naar de lucht. Ik hoorde Kiara te techniek toepassen, door haar steeds minder te horen.
Ik zuchtte even, ‘Drie, twee, een’ zei ik verveeld, en ik bukte me. We waren al de gehele middag aan het oefenen, ik wist precies wanneer Kiara opsprong. Ik keek toe hoe Kiara over me heen vloog, en keek toe hoe ze op haar rug lande. Ik stond op en liep op haar af. Ik was even bang dat ze zich pijn had gedaan, maar ze deed al snel haar ogen open. Ze keek naar me op, ‘Je kon me horen? Is het niet?’ vroeg ze terwijl ze in mekaar dook uit angst. ‘Een heel erg klein beetje veel’ zei ik terwijl ik weg stapte zodat ze kon opstaan. ‘Je ademt nog steeds te hard, ontspan’ zei ik met een speelse glimlach. ‘Voel de aarde onder je poten, zodat je geen geluid maakt’ zei ik mysterieus terwijl ik met mijn nagels in de grond krabde. Ik was bijna geluidloos, Kiara daarentegen… ik keek even naar haar poten, maar keek toen verschrikt op van enkelen vogels die opvlogen. Ik keek ze na hoe ze een heuvel overvlogen, dit zou een perfecte demonstratie zijn voor Kiara. En een les voor mezelf, ik moest top fit blijven voor het gevecht met Simba. Ik liep de vogels achterna, ‘Wees stil, en kijk naar de meester’ fluisterde ik naar Kiara. Kiara glimlachte en boog ook door haar poten. Ik spande weer mijn spieren aan en stoof de berg op. Onder het rennen hoorde ik een van de vogels zitten, ik concentreerde me op hem en sprong. Met een brul besprong ik een stokstaartje. Het diertje schreeuwde het uit van angst. Ik keek geschrokken in het kleine gezichtje. ‘Eet me alsjeblieft niet op’ smeekte het. ‘Scar, goede knul, een beetje humeurig, maar goed’ brabbelde het. Ik ging staan en keek op het diertje neer. Hij vergeleek me met Scar, ‘Timon!’ zei Kiara ineens. Ik keek haar even aan terwijl ze naast me kwam staan. Ze kende het kleine diertje. ‘Timon?! Wat doe je hier?’ zei ze geïrriteerd. ‘Kiara, oh god dank’ zei het stokstaartje. ‘We volgen je niet, we hebben hier alleen een rupsenrestaurant’. Ik snapte niks van het vreemde dier. Het draaide zich kwaad om en schold over de vogels die er zaten. Een van de vogels greep hem in zijn neus, ik gniffelde even. Kiara moest lachen om het zwijn, terwijl we naar ze toe draafde. Ik keek haar even vragend aan, wat was er grappig aan? Niemand deed zich pijn. Ineens had het diertje een idee, ik moest helpen. Ik keek hem even aan, en dacht van niet. ‘Grom, doe iets!’ zei het. Ik keek Kiara aan, was dat normaal hier? Een brul gaf een leeuw juist zijn trots. ‘Leer van de meester’ zei Kiara met een glimlach. En toen verbaasde ze me, Kiara gaf een krachtige brul. Het stokstaartje en het zwijn begonnen beide te juichen. Het stokstaartje smeekte om het nog eens te doen, Kiara keek me speels aan. Ik nam een hap lucht en brulde. Ineens stoof Kiara vooruit. Ik raasde haar snel achterna, onbegrijpelijk. ‘Waarom doen we dit? Wat heeft deze les voor een zin?’ vroeg ik. Kiara moest lachen. ‘Les?’ vroeg ze lacherig ‘Dit is gewoon leuk?’. ‘Leuk?’ vroeg ik, we rende rond als verliefde jongen. Ik keek Kiara na terwijl ze versnelde, het stokstaartje zei iets maar ik luisterde al niet meer. Het warme gevoel in mijn buik was terug, ik had alleen nog oog voor Kiara. ‘Jehaa!’ schreeuwde ik ineens. Ik wist niet waar het gevoel en woord vandaan kwamen, maar ze maakte me gelukkig. Kiara keek lachend naar me om. ‘jeehaaa’ deed ik nogmaals. Mijn ogen traande van het lachen. Maar dat verging me al snel, voor ons stond een gehele kudde neushoorns. Ik zette mijn nagels in de grond en remde. Een van de neushoorns blies, ik bedacht me geen moment en draaide me om. Kiara rende bang voor me uit, maar ik schaterde van het lachen. Ik hield van de spanning. Zodra ik de bocht omrende riep Kiara mijn naam. Ze was in een sleuf gekropen, ik kroop snel bij haar. Nog net voordat de neushoorns kwamen zaten het stokstaartje en het zwijn bij ons. Ik moest nog steeds lachen, Kiara lachte mee nu het gevaar geweken was. Ik weet niet eens meer wat ik riep door de adreline. Ineens zat het stokstaartje in mijn manen, ik keek even vuil omhoog. Kiara lachte nog even en maakte zich toen los uit de sleuf. Ineens wist ik niet meer wat ik moest denken, Kiara keek me even geschokt aan toen ze me kuste. Ik glimlachte even naar haar toen ze beschaamd wegkeek. Ze keek me lachend aan, maar ik wist niks te zeggen. Dus ik besloot om Kiara te helpen uit de sleuf te komen, met mijn schouders duwde ik haar eruit. Ze sprong eruit, en ik volgde haar meteen. Ze draaide zich even lachend naar me om. Mijn buik stond in vuur en vlam. ‘Heei komen jullie nog? Of wat?’ zei het stokstaartje ineens. Ik keek even naar hem op, en keek toen glimlachend naar Kiara. Ze liep naar de het zwijn en stokstaartje, ik keek haar even trots na. En toen volgde ik, ze keek even naar me om en glimlachte. Ik glimlachte terug, Kiara was het wonderbaarlijkste op deze gehele wereld.
Ik keek even naar het zwijn en het stokstaartje, daarna vanuit mijn ooghoeken naar Kiara. Ze draafde vrolijk naast me. Ik liep glimlachend mee. Ineens stond Kiara stil, het zwijn en het stokstaartje liepen terug naar de koningsrots. Ze keek me vragend aan, ik kwam naast haar staan en keek de twee dieren na. Daarna keek ik de savanne over, in de verte werden de zebra’s opgejaagd door de groep leeuwinnen. Kiara keek me even aan, ik keek haar vanuit mijn ooghoeken aan. En keek toen weer de savanne op, waarom zou ik nog mijn moeder gehoorzamen? Hier was ik gelukkig, met Kiara. Wat had ik eraan als ik de koning was? Niks, de droom van mijn moeder kwam uit. Ik wilde geen deel meer van haar plan uitmaken. ‘Kom mee’ zei Kiara terwijl ze de savanne op liep, ik volgde haar. Ik dacht weer even aan Vitani, zou ik haar zover krijgen? Dat ze ook overliep? En mijn moeder bedroog? Haar grootte voorbeeld. Kiara sprong op een rots, maar had er moeite mee. Ik duwde haar met mijn hoofd erop en keek haar glimlachend aan. Daarna ging ik door mijn poten en lande zonder moeite bovenop de rots. Kiara keek me even aan en keek toen naar de jachttroep. Ze ging voorzichtig liggen en liet haar poten over de rand bungelen, ik ging bij haar flank zitten en keek naar haar. Haar oren bewogen heel even toen ze het geluid van mij hoorde. De zon voelde heerlijk op mijn donkere vacht, ik ging liggen en sloot mijn ogen. Ik was niet van plan te gaan slapen, ik wilde waken. Voor als mijn moeder of Vitani in de buurt waren. En misschien om de echte Kiara te leren kennen, ze dacht dat ik sliep. Nu was de vrij. En die gebruikte ze al snel, na een tijdje kwam ze tegen me op liggen en begroef haar gezicht in mijn manen. Ze snoof even de geur op. Ik moest mijn best doen om niet te glimlachen. Na een tijdje begon de zon weg te trekken, ik opende mijn ogen en keek omhoog. Kiara was in slaap gevallen tegen mijn manen op. Ik slikte even, dit was ik niet gewend. Hoe moest ik haar wekken? Ik besloot voorzichtig op te staan, maar Kiara sliep stevig door. Ze had vast en zeker nauwelijks geslapen vannacht. Ik bukte me tot naast haar oor ‘Kiara’ fluisterde ik ‘Word wakker, we moeten..’ maar ze opende al haar ogen en keek me slaperig aan. ‘Kom op, slaapkop’ zei ik lacherig terwijl ik haar omhoog hielp.
De koning en de leeuwin waren net klaar met eten, de jagersgroep wilde aanvallen. Totdat de koning Kiara zag, hij gromde naar de leeuwinnen. Zodra ze Kiara zagen liepen ze met gebogen hoofd terug. Kiara rende op het karkas op en trok er een stuk vlees af, ze keek even zoekend naar mij. Totdat ze me zag. Ze wenkte me met haar kop, maar Simba brulde woest. Om de koning niet aan te vallen ging ik liggen, en ik vond het idee van mijn moeder weer de allerbeste keus van mijn leven. Na Kiara was de jachtgroep, daarna de leeuwinnen en als laatste ik. Er zat bijna niks meer aan het karkas. Simba keek me even met een glimlach aan, ik keek hem even aan en schrokte de laatste restjes op. Ik was niet gewend zo weinig te eten, bij ons was het vechten om eten. Ik was de sterkste van de hele troep, Vitani en ik regeerde bij het eten. In tegenstelling tot bij ons waren de leeuwinnen hier ook vrij. Enkelen lagen in de zon te rusten, enkelen waren op de savanne.