072~

Simone PoV
Er was een hele maand gepasseerd. Tom was amper buiten geweest, hij zat de hele tijd in zijn kamer. Soms hoorde ik wat getokkel, maar meestal was het stil. Ik had hem de sleutel van zijn kamer afgenomen, ik wou geen rare dingen tegenkomen. Ooit had ik een miskraam gehad, was ik een dochtertje verloren, en ik wou die pijn nooit meer meemaken. Toen had Nicole me erdoor geholpen, maar nu.. op een paar telefoontjes na had ik amper van haar gehoord. Ze had een loopbaanonderbreking genomen. Laura kon niet meer met zichzelf omgaan, ze had problemen... ze kon er niet overheen komen dat ze nu in twee delen was. BitchyLaura en KonijnLaura, zo noemde Nicole de verschillen. Ik had er met Bill over kunnen spreken, het hielp bij hem. Doordat hij wist wat er precies met Laura mis was -ik had hem doen zweren dat hij nooit van zijn leven aan iemand zou vertellen, zelf aan tom niet, zeker aan tom niet, dat Laura er eigenlijk nooit meer zou zijn. ze was iemand anders, en dat zou Tom voor eeuwig als zijn schuld zien- kon hij ...voortgaan. Hij wist dat Laura vocht om op de been te blijven en spiegelde zich daaraan, maar ik paste op met wat ik zei. Ik vertelde hem niet dat bitchylaura al haar foto's van hem en Tom had afgedrukt en daarna ritueel verbrand, ik zei niet dat KonijnLaura uren lag te huilen en te schreeuwen in haar bed, ik zei niet dat Bitchylaura zich bezighield met Voodoopopjes, ik zei niet dat KonijnLaura bijna een hele week niet uit haar bed wou komen of eten en daardoor in het ziekenhuis lag, ik verteld niet dat Bitchy verteerd werd door pure haat, en dat Konijntje kapot ging van verdriet, ik vertelde niet dat BitchyLaura te streng was voor haarzelf, haar lichaam uithongerde omdat ze niet meer wou dat een jongen haar afwees en alcohol dronk om zich beter te voelen, veel alcohol, en daarom Konijntje begon te verdrukken... Ik vertelde hem zo veel niet, omdat zo'n dingen hem kapot zouden maken.

Cadeautje! Voor 8 uur 8 reacties en ik plaats vanavond nog een stukje!