Ch. 7 Painted

WINTER POV

Met een slaap kop loop ik door de gangen, nu jah lopen, eerder slenteren, wat wil je het is te vroeg, mijn haren staan nog een beetje alle kanten op en vlak voor mij lopen George en Fred in een discussie. Ik: ‘mensen dat jullie kunnen discussiëren over cornflakes.’ En ik ga naast ze lopen. Fred: ‘daar over zijn we niet aan het discussiëren hoor.’ Ik: ‘waarom zij je dan cornflakes?’ Fred: ‘dat heb ik in de grote zaal gezegd, omdat ik de cornflakes wou hebben om in mijn bord te doen.’ Ik: ‘ah jah dat kan ook.’ Fred en George beginnen weer met hun discussie die zo te zien dus NIET over cornflakes gaat. George: ‘Winter pas …’ BAF recht tegen een deur op lopen, typisch iets voor mij zeker. Op mijn kont zit ik voor de deur, heel gefascineerd er naar te kijken. Ik: ‘de deur is geverfd.’ Jah echt waar, George en Fred kijken mij raar aan, niet dat ik het door heb, de deur is een stuk interessanter. Fred: ‘Winter voel je je wel goed??’ Ik: ‘het kan niet beter.’ En nog altijd, de deur recht voor mijn neus. Kinderen die passeren kijken mij raar aan. George: ‘euh Winter?’ Ik: ‘jah?’ George: ‘waarom is de deur geverfd?’ oke die had ik niet zien aan komen, ik laat mij op mijn rug vallen zodat ik George zijn gezicht kan zien. Ik: ‘omdat ik vorig jaar hier ook tegen gelopen ben en toen was die deur lichtbruin en nu is de deur donkerbruin.’Wijs kijk ik hem aan. Fred schud zijn hoofd, en George kijkt mij raar aan. Fred: ‘gefreakt kind.’ En hij helpt mij recht. Buiten begint het zonnetje te schijnen. George kijkt naar buiten. George: ‘je bent blij omdat Fred je gefreakt kind noemt.’ Ik: ‘nee waarom??’ George: ‘de zon schijnt, en dat gebeurd toch als jij je blij voelt of zo.’ Ik: ‘jah so??’ George: ‘dus dan ben je blij??’ Ik: ‘jah zeker?’ En ik kijk hem vaag aan, hij is zeker een paar vijzen verloren. Ik: ‘ben jij al tegen de muren of de deuren hier gelopen??’ En mijn hoofd hou ik een beetje schuin. George: ‘nee waarom??’ Ik: ‘dat was misschien de reden waarom je vijzen er uit zouden kunnen zijn.’ Ik haal mijn schouders op en ga verder, op naar Gedaanteverwisselingen. Ik hoor nog dat George verontwaardigd is en iets tegen Fred zegt, natuurlijk ligt die laatste strijk. Ik: ‘komaan jongens, jullie willen toch geen strafwerk van Anderling op de eerste dag les hier terug he?’ snel hoor ik voetstappen klinken door de gang, en twee armen nemen me mee, en sleuren me mee naar Gedaanteverwisselingen. De bank achter aan in de klas is altijd voor Fred, George en mij geweest, ik in het midden en George rechts en Fred links van mij.